20. Συνάντηση

Έντουαρντ POV

Πράγματι τι ήταν αυτό; Κοίταξα για μια στιγμή τη Μπέλα χωρίς να λέω τίποτα. Έμοιαζε λες και ο εγκέφαλός μου είχε κολλήσει και συγχρόνως δούλευε στο μέγιστο βαθμό. Χιλιάδες σκέψεις, πιθανότητες πέρασαν από το μυαλό μου αλλά εγώ συγκεντρώθηκα σε μία. Η Μπέλα έπρεπε να μείνει ασφαλής πάση θυσία.

«Μείνε στο σπίτι. Θα μιλήσω με τον Τζέι να στείλει κάποιον για προστασία. Όχι, ένας δε θα είναι αρκετός, μάλλον καλύτερα τρία άτομα. Θα είναι καλύτερα. Κλείδωσε και μην απαντήσεις στα τηλέφωνα…»

«Έντουαρντ, σταμάτα!», με πλησίασε. «Πρώτα απ’ όλα ηρέμησε. Πάρε μία βαθιά ανάσα», το έκανα. Είδα ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη της.

«Μπέλα, μπορεί να συνεργάζεται με τους Βολτούρι»
«Η Μαίρη δεν είναι βαμπίρ Έντουαρντ. Μπορώ να στο εγγυηθώ»

«Αυτό δε σημαίνει κάτι, θυμάσαι την γραμματέα τους την Τζιάνα, μπορεί να είναι υποψήφια», στο ενδιάμεσο οι απορίες του Μπλακ που άκουγα γινόντουσαν όλο και περισσότερες έπρεπε σύντομα να του τις απαντήσω.

«Μα η συνάντησή μας ήταν τυχαία…»

«Σε αυτό έχει δίκιο η Μπέλα. Μου είχε πει πως είχε πέσει τυχαία πάνω της και με το ατύχημα με…»

«…με τον καφέ γνωρίστηκαν. Το ξέρω μου το είπε η Άλις», συμπλήρωσα αυτόματα. Ξαναγύρισα την προσοχή μου στην Μπέλα. Με κοίταζε με ειρωνεία. Ω, δεν είχα αναφέρει πως ήξερα κάθε τι που συνέβαινε σε κείνη μέσω της Άλις.

«Αφού η Άλις σε ενημέρωσε τόσο καλά για όλα τότε δε χρειάζεται να επαναλαμβάνομαι. Πάρε τηλέφωνο τον Τζάσπερ για να κανονίσετε να συναντηθούμε κατευθείαν στο Σιάτλ σε 3 ώρες. Εκεί θα μας λυθούν όλες οι απορίες», η μικρή μου θνητή για άλλη μια φορά προσπαθούσε να ελέγξει τα πάντα.

«Γιατί τον συγκεκριμένο Κάλεν και όχι κάποιον από τις άλλες βδέλλες;», στο μυαλό του Μπλακ του ήρθαν εικόνες από τον Κάρλαϊλ και την Έσμε. Γρύλισα σιγανά. Δεν είχε δικαίωμα να προσβάλει τους γονείς μου.

«Γιατί ο Τζάσπερ μπορεί να διαβάσει τα συναισθήματα και να καταλάβει αν κάποιος λέει ψέματα ή όχι»

«Και γιατί να μην ειδοποιήσεις την Άλις;», πρόφερε το όνομα της αδελφής μου με κάποιο δισταγμό. Αναστέναξα.

«Ειλικρινά δεν έχω ιδέα», μουρμούρισα. Αυτή η ομοιότητα, όχι διόρθωση. Δεν ήταν ακριβώς ομοιότητα αλλά μία αίσθηση οικείου. Αυτή η κοπέλα θύμιζε την αδελφή μου. Στις κινήσεις, στον αέρα, ακόμα και στις εκφράσεις.

«Εγώ λοιπόν σαν πιο μεγάλη από τους δυο σας λέω να βρεθούμε στο Σιάτλ σε 3 ώρες έξω από το διαμέρισμα της Μαίρης για να λύσουμε όλες τις απορίες μας», είπε με αποφασιστικότητα η Μπέλα.

«Μεγαλύτερη;», είπαμε εγώ και ο Μπλακ συγχρόνως.

«Ναι, Τζέικομπ σε περνάω μερικούς μήνες αν και θέλεις να αποφεύγεις να το θυμάσαι. Και Έντουαρντ είσαι 17, ότι και να πεις πως είσαι 17 εδώ και αρκετές δεκαετίες», με πρόλαβε πριν να πω κάτι. «Λοιπόν ραντεβού στο Σιάτλ σε 3 ώρες», έγραψε κάτι σε ένα χαρτί και μου το έδωσε.

Για μια στιγμή ένιωσα τον γνώριμο ηλεκτρισμό από την επαφή μας. Από τον τρόπο που κόπηκε η ανάσα της ήμουν σίγουρος πως το ένιωσε και εκείνη.

«Λοιπόν, αυτή είναι η διεύθυνσή της. Θα σας βρούμε εκεί πέρα», έγνεψα σιωπηλά. Έριξα μια ματιά στον Μπλακ και βγήκα από το σπίτι της. Μπήκα στο αυτοκίνητο και έστειλα μήνυμα στον Τζάσπερ πως έπρεπε να συναντηθούμε στο δάσος. Δεν ήμουν σίγουρος ακόμα αν θα έκανα αυτό που είπε η Μαίρη για το θέμα με την Άλις.

Κοίταξα το κινητό μου και αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο το μόνο άτομο που είχαμε με διασυνδέσεις στα ζητήματα των Βολτούρι.

«Έντουαρντ;»

«Γεια σου Έλεαζαρ και συγνώμη για την ενόχληση. Θα μπορούσα να σε ρωτήσω κάτι σχετικά με τους Βολτούρι;»

«Πες μου», ο τόνος του ήταν σοβαρός.

«Υπήρχε ποτέ στον στρατό των Βολτούρι κάποιο άτομο που έμοιαζε στην Άλις;»

«Τι εννοείς έμοιαζε στην Άλις; Βαμπίρ;»

«Δε ξέρω. Δε μοιάζει με βαμπίρ αλλά η Μπέλα…»

«Α, η θνητή…»

«Ναι, γνώρισε μία κοπέλα που μοιάζει πολύ στην Άλις και φαίνεται να γνωρίζει πολλά για μας»

«Τι εννοείς πως μοιάζει με την Άλις;», μάλλον η ένταση μου είχε μεταδοθεί και σε εκείνον.

«Έχει καστανά μαλλιά όπως η αδελφή μου. Το ίδιο στυλ, στις κινήσεις, στις εκφράσεις. Αν δεν ήταν αυτό το περίεργο μπλε – γκρι στα μάτια θα έπαιρνα όρκο πως ήταν μια θνητή εκδοχή της αδελφής μου»

«Απίστευτο!»

«Ναι το ξέρω. Ξέρεις τίποτα για κάποιο μέλος ή υποψήφιο μέλος στη φρουρά των Βολτούρι;»

«Όχι. Όχι κάποιο μέλος. Δεν ανήκει στη φρουρά των Βολτούρι»

«Α, επίσης, ένας δικηγόρος που χρησιμοποιούμε για τα χαρτιά μας και άλλες προσωπικές υποθέσεις κάνει αυτή τη στιγμή έρευνα. Θέλεις να σου στείλω και σένα ότι βρω;»

«Οπωσδήποτε!», χάρηκα για το ενδιαφέρον που έδειχνε για το ζήτημα.

«Τέλεια. Ρίξε μια ματιά και ειδοποίησέ με αν μάθεις κάτι»

«Έχω μία καλύτερη ιδέα. Ίσως σας κάνουμε μία οικογενειακή επίσκεψη», μία επίσκεψη με την Τάνια παρέα. Σίγουρα όχι ότι καλύτερο αυτή τη στιγμή αλλά είχα άλλες προτεραιότητες για να ανησυχήσω για τις προσεγγίσεις της.

«Εντάξει. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Θα πάω σε λίγο εγώ με τον Τζάσπερ για να τη δούμε»

«Να υποθέσω πως δεν ειδοποίησες την Άλις»

«Όχι. Ειλικρινά δεν ξέρω αν πρέπει να το κάνω. Είναι λες και όλα έχουν γίνει άνω κάτω. Πραγματικά δεν ξέρω»

«Μη το κάνεις καλύτερα, Έντουαρντ. Ίσως να είναι καλύτερα να περιμένεις λίγο και να την ακούσεις πρώτα. Ίσως να σου πει πράγματα που δεν τα περίμενες. Η μοίρα παίζει πάντοτε περίεργα παιχνίδια», αποφάσισα να μην δώσω πολύ σημασία στον περίεργο τόνο με τον οποίο τόνισε το θέμα με την μοίρα.

«Πολύ καλά Έλεαζαρ. Θα ειδοποιήσω τον Κάρλαϊλ και την Έσμε για να σας περιμένουμε»

«Μην μπαίνεις σε κόπο Έντουαρντ. Θα σας βρούμε κατευθείαν στο Σιάτλ», και έκλεισε την γραμμή. Σιάτλ; Μα, δεν του είχα πει για το που μένει η Μαίρη;

Δεν έδωσα σημασία είχα άλλες προτεραιότητες όπως να κυνηγήσω γρήγορα με τον Τζάσπερ πριν πάμε στο Σιάτλ. Πάρκαρα το αυτοκίνητο και τον συνάντησα γρήγορα στο ξέφωτο.

Δεν τον άφησα να μιλήσει. Μίλησα τόσο γρήγορα για το ότι συνέβη που μου ζήτησε να επαναλάβω τα πράγματα από την αρχή. Αφού τελείωσα με κοίταξε με απορία.

«Εννοείς πως υπάρχει μία κοπέλα πως μοιάζει πολύ στη γυναίκα μου, είναι θνητή και ξέρει πράγματα για μας;», ένευσα καταφατικά. Στο μυαλό του είδα διάφορες στρατηγικές μέχρι που πρότεινε αυτό που περίμενα λιγότερο. Να κάνουμε ότι είπε η Μπέλα.

«Πιστεύω πως είναι το πιο λογικό Έντουαρντ. Ραντεβού σε μία ώρα εδώ για να φύγουμε με το Βόλβο κατευθείαν», τελικά έκανα ότι είπε και όπως είχα συμφωνήσει με την Μπέλα, φτάσαμε έξω από την πολυκατοικία με την Μπέλα και τον Μπλακ να μας περιμένουν απ’ έξω.

«Αργήσατε το παγωτό θα λιώσει», είπε χιουμοριστικά ο Μπλακ. Δεν πρόλαβα να του απαντήσω γιατί είδα τον Τζάσπερ να μπαίνει τρέχοντας. Στο μυαλό του υπήρχε μόνο ένα πράγμα. Αίμα. Η μυρωδιά του φαινόταν καλύτερη και από το αίμα της Μπέλα. Τον ακολούθησα τρέχοντας για να προλάβω το κακό. Με το που μπήκα στο διαμέρισμα έμεινα κοκκαλωμένος από το θέαμα μπροστά μου.

Ο Τζάσπερ ήταν τρομοκρατημένος και προσπαθούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του λέγοντας πως δεν έπρεπε να απογοητεύσει την Άλις και προσπαθούσε να ηρεμήσει. Τα μάτια του ήταν κατάμαυρα. Μπορούσα να τα δω από τα μάτια της Μαίρης η οποία καθόταν ήρεμα στην πολυθρόνα διαβάζοντας. Ήταν αυτό το κόμικ της Μπάφι ή ήταν ιδέα μου;

Πως γινόταν να είναι ήρεμη με έναν από εμάς να την κοιτάει σαν αρπακτικό; Έπρεπε να επέμβω. Το ίδιο σκέφτηκε και ο Μπλακ μπαίνοντας. Πήγαμε να πλησιάσουμε και οι δύο.

«Σταματήστε. Πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος του. Δε θα με πειράξει», είπε η Μαίρη με ηρεμία. Στη φωνή της μπορούσα να αναγνωρίσω την μελωδικότητα και την ελαφρότητα της αδελφής μου. Από τον Τζάσπερ άκουσα ένα βογγητό σχεδόν αγωνίας καθώς προσπαθούσε να πολεμήσει το ένστικτο του κυνηγού.

«Βοηθάει άμα τους σκέφτεσαι σαν ανθρώπους έτσι δεν σου είχε πει κάποτε;», τον ρώτησε η Μαίρη καθώς σηκωνόταν αργά. «Δε θέλεις να την απογοητεύσεις για άλλη μια φορά; Μπορεί να σε συγχωρούσε αλλά ένιωθες πως δεν την άξιζες», τον πλησίασε.

«Μείνε μακριά», της γρύλισε. Προσπαθούσε να κρατήσει μία απόσταση ασφαλείας. Η μυρωδιά τον τρέλαινε σχεδόν. Σχεδόν πλησίαζε την τρέλα που είχα νιώσει όταν είχα μυρίσει για πρώτη φορά το αίμα της Μπέλα. Εμένα δε μου έκανε τίποτα αλλά για τον Τζάσπερ ήταν πάρα πολύ. Η Μπέλα είχε μπει και κοιτούσε την σκηνή με έκπληξη. Πήγα να κάνω ένα βήμα. Χωρίς να αποσπάσει το βλέμμα της από κείνον η Μαίρη σήκωσε το χέρι της για να με σταματήσει.

«Φύγε. Δε θέλω να σου κάνω κακό», ξαναείπε ο Τζάσπερ.
«Γιατί; Μόνο αν μπορέσεις να απαντήσεις την ερώτηση αυτή θα μπορείς να σταματήσεις», γονάτισε δίπλα του.

«Μην αναπνέεις Τζάσπερ», ψιθύρισα. Αυτό θα τον βοηθούσε σίγουρα.

«Πάρε την ανάσα και άσε να σου κάψει το λαιμό. Το να μην αναπνέεις δε θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις τον έλεγχο που θέλεις», αντέτεινε η Μαίρη. Η απάντησή της ήταν αυτόματη. Λες και έλεγε το μέρος από τα λόγια ενός έργου. Είδα τον Τζάσπερ να παίρνει μία ανάσα από το στόμα. Ο πόνος που ένιωσε πήγε και στο δικό μου λαιμό. Δε μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματά του και τα προέβαλε και σε μας. Αγωνία, πόνος, θυμός, απέχθεια. Χιλιάδες! Μας χτύπησαν σαν κύματα. Ο Μπλακ αναρωτήθηκε αν αυτό ένιωθε κάθε βαμπίρ και ειδικά εγώ όταν ήμουν κοντά σε ένα άνθρωπο. Ήθελα να του απαντήσω πως όχι. Πως τέτοια συναισθήματα υπήρχαν μόνο όταν ο πειρασμός ήταν πολύ μεγάλος και δεν μπορούσες να αντισταθείς.

«Πίσω σου στέκεται η τελευταία σου αποτυχία. Αυτό δεν σκέφτεσαι; Πως απογοητεύεις αυτούς που αγαπάς; Πως δεν αξίζεις την αγάπη τους;», μουρμούρισε η Μαίρη δείχνοντας την Μπέλα. Τα λόγια της δεν τον πόνεσαν γιατί ήταν οι σκέψεις του. Σκέψεις που είχε καταφέρει να κρύψει και από μένα. Τον διέταξε να πάρει μία ακόμα ανάσα. Μπόρεσε να την πάρει από την μύτη και να συγκρατηθεί.

«Μαίρη τι του κάνεις;», ρώτησε η Μπέλα. Μπορούσα να μυρίσω στον αέρα τα δάκρια της. Δεν ήξερα άμα ήταν από τα συναισθήματα του Τζάσπερ ή από την σκηνή που έβλεπε μπροστά της.

«Τον βοηθάω να περάσει την τελευταία του δοκιμασία. Είμαι το πιο κοντινό που υπάρχει στη cantante του. Στο μυαλό της ήρθε μία εικόνα της Άλις 14 χρονών με μακριά μαλλιά και με τα ίδια μάτια που είχε εκείνη. Μη μιλήσεις, μουρμούρισε στο μυαλό μου. Η Άλις θα ήταν η τραγουδίστριά του; Τι σήμαινε αυτό;

«Πες μου Τζαζ γιατί δε θέλεις να μου κάνεις κακό;», την είδα να τον ρωτάει πηγαίνοντας να χαϊδέψει τα μαλλιά του. Της έπιασε απότομα τον καρπό και τον έφερε κοντά στο στόμα του. Για μια στιγμή μου σταμάτησα να αναπνέω και εγώ. Όχι! Ας μην την δαγκώσει. Όχι επειδή θα έσπαγε η συνθήκη με τους λύκους αλλά γιατί δεν ήθελα να πάθει κακό η κοπέλα και να αποτύχει ο Τζάσπερ. Τον είδα να παίρνει μια βαθιά ανάσα από τον καρπό της και να την κρατάει. Το άρωμα του αίματος του έκαιγε τον λαιμό αλλά είχε τον έλεγχο.

«Γιατί έχω υποσχεθεί να μην ξαναπληγώσω αυτό που ήμουν και εγώ κάποτε. Ένα άτομο με καρδιά και που στις φλέβες του κυλούσε αίμα», της φίλησε απαλά το χέρι και σηκώθηκε αργά. Σήκωσε μαζί του την Μαίρη. Ένιωθε άβολα αλλά ήταν σε έλεγχο. Στράφηκε μπροστά της και έκανε μία μικρή υπόκλιση.

«Τζάσπερ Γουίτλοκ κυρία μου. Στις υπηρεσίες σας», η Μαίρη χαμογέλασε θριαμβευτικά σε μας και του απάντησε.

«Μια και συστήθηκες στο πρώτο σου όνομα θα κάνω και εγώ το ίδιο τότε. Σίνθια Μπράντον. Χάρηκα για την γνωριμία»

«Σίνθια Μπράντον!?», φωνάξαμε εγώ και η Μπέλα συγχρόνως. Μα πως γίνεται αυτό. Η αδελφή της Άλις είναι νεκρή για την ακρίβεια πέθανε όταν ήταν περίπου 30 χρονών;
«Για την ακρίβεια ήμουν 31», φαίνεται από το σοκ είχα εκφράσει τις απορίες μου φωναχτά μιας και ο Μπλακ με κοίταζε περίεργα. Ο Τζάσπερ στο εντωμεταξύ προσπαθούσε να βρει όλες τις μικρές λεπτομέρειες που του θύμιζαν την Άλις. Δεν ενδιαφερόταν πως γινόταν να βρίσκεται αυτό το άτομο μπροστά μας. Ο Μπλακ προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβαινε. Όπως και εγώ.

«Πως γίνεται αυτό; Μηχανή του χρόνου;», άκουσα την Μπέλα να ρωτάει. Η Μαίρη – Σίνθια ξέσπασε σε γέλια.

«Όχι. Δεν έχει τύχει να κάνω παρέα με ξωτικά για να χρησιμοποιήσω κάποια μηχανή του χρόνου. Απλή μετεμψύχωση»

«Α, τώρα εξηγείται», η ψυχραιμία της Μπέλα με σκότωνε.

«Μα αυτό δεν έχει λογική. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η μετεμψύχωση», αντέτεινα.

‘Δε φταίω εγώ που έχεις χάσει την πίστη σου στην ψυχή σου και στις δεύτερες ευκαιρίες, Μάσεν’. Η σκέψη της με ταρακούνησε.

«Απόδειξέ το. Απόδειξε πως είσαι αυτή που λες και όχι κάποια κατάσκοπος των Βολτούρι. Ποιος μου λέει πως δεν σε έχει στείλει ο Άρο για να κατασκοπεύσεις…», με πλησίασε γρήγορα.

«Ποτέ! Μα ποτέ δε θα δούλευα για αυτό το τέρας! Αυτό το πλάσμα που λατρεύει την εξουσία περισσότερο από το αίμα. Ακόμα και το ίδιο του το αίμα»

«Το ίδιο του το αίμα; Τι σχέση έχει η Δίδυμε με την λατρεία του αδελφού της για εξουσία;», στο μυαλό του Μπλακ ήρθαν εικόνες από την σχέση που είχαμε μέσα στην οικογένειά μου. Έπρεπε να του εξηγήσω πως η σχέση αυτών των δύο ήταν πράγματι εξ αίματος. Πως ήταν βιολογικά αδέλφια. Ήταν…

«Μη ρωτάς για μυστικά που δεν σου ανήκουν Έντουαρντ» ‘ Όπως δεν αποκαλύπτω των άλλων, έτσι δεν αποκαλύπτω και δικά σου’, στο μυαλό της ήρθε το κουτί που είχα κρύψει μαζί με τις φωτογραφίες κάτω από τη σανίδα στο δωμάτιο της Μπέλα.

‘Πως θα αντιδρούσε η Μπέλα αν μάθαινε πως όταν την εγκατέλειψες’, η λέξη με πόνεσε ‘άφησες ίσως ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα για σένα σε κείνη. Έστω εν αγνοία της’. Το δαχτυλίδι της μητέρας μου. Το δαχτυλίδι της Ελίζαμπεθ Μάσεν βρισκόταν στο δωμάτιο της Μπέλα και εκείνη το ήξερε.

«Οπότε αυτή είναι η δύναμή σου. Να ξέρεις τα μυστικά των άλλων», η ειρωνεία στον τόνο του Μπλακ ήταν εμφανής.

«Όχι, βέβαια. Η δύναμή μου είναι σχετική σε ένα βαθμό με την δύναμη της Άλις»

«Ο Άλεκ και η Τζέιν των Βολτούρι έχουν τις αντίστροφες δυνάμεις ως δίδυμα αδέλφια. Συμβαίνει το ίδιο με σένα Σίνθια;», επιτέλους ο Τζάσπερ μπήκε στη συζήτηση.

«Καταρχάς Μαίρη. Γεννήθηκα ως Μαίρη Άλισον. Η ειρωνεία είναι εμφανής», ναι. Είχε δίκιο. Μαίρη Άλισον. Μαίρη Άλις. «Μπορείς να πεις πως σε ένα βαθμό οι δυνάμεις μας είναι αντίστροφες.

«Οπότε βλέπεις το παρελθόν όταν η Άλις βλέπει το μέλλον»

«Βλέπω το παρελθόν… Αλλά δεν είναι αυτό ακριβώς η δύναμή μου. Θα σας πει η Άλις όταν θυμηθεί», όταν θυμηθεί;

«Τα βαμπίρ μπορούν να ανακτήσουν τις μνήμες που είχαν σαν άνθρωποι; Νόμιζα πως χάνουν τις περισσότερες», ήταν η σειρά της Μπέλα να κάνει τις ερωτήσεις.

«Ναι. Όχι τα πάντα αλλά σίγουρα σημαντικά γεγονότα. Οι σημαντικές αναμνήσεις που σε στιγματίζουν. Απλώς χρειάζεται το κατάλληλο ερέθισμα»

«Δηλαδή ένα είδος σοκ», συμπέρανε η Μπέλα.

«Ακριβώς»

«Περίεργο. Δε μπορώ να φανταστώ ένα βαμπίρ να σοκάρεται»

«Α, δε μπορείς να φανταστείς τι μπορούν να πάθουν ή να κάνουν», μονολόγησε η Μαίρη. Στο μυαλό της άρχισε να απαγγέλει αποσπάσματα από τη Ζιζί της Κολέτ. Με μπλόκαρε.

«Και πως θα σε θυμηθεί η Άλις;», ρώτησε ο Τζάσπερ.

«Α, για αυτό το party boy από δω θα μας βοηθήσει», και έδειξε εμένα. «Θα πάρεις νωρίτερα το δώρο των γενεθλίων σου από την Άλις»

«Τι εννοείς;»

«Λογικά θα σου πει μέσα στην ημέρα. Υπόσχομαι να είναι τέλεια συναυλία», στο μυαλό της ήρθαν κοπέλες με κόκκινα φορέματα και άνδρες με λευκά κοστούμια και καπέλα να χορεύουν στην πίστα. Ένας σερβιτόρος πέρασε και στο δίσκο του υπήρχαν ποτήρια με…
«Pink Martini?», ρώτησα με απορία. Χτύπησε τα χέρια της με ενθουσιασμό.

«Ακριβώς. Μίλησα με τον Thomas Lauderdale…»

«Μισό λεπτό. Που τον ξέρεις τον Τόμας Λοντερντέιλ;»

«Είχα οργανώσει την συναυλία στο Παρίσι»

«Εντάξει είναι αδελφή της Άλις την πιστεύω. Μόνο έτσι εξηγείται το ταλέντο», είπε ο Τζάσπερ.

«Ευχαριστώ κουνιάδε. Και μια και βγαίνει το τέταρτο άλμπουμ τι καλύτερος τρόπος να το προωθήσουν παρά με μια συναυλία»

«Συγνώμη θα οργανώσεις μια συναυλία για να δεις την Άλις»

«Και όχι μόνο! Μπέλα θα λατρέψεις τον Τόμας και την Τσίνα. Είναι υπέροχοι», πήγε να την πλησιάσει αλλά μπήκα αυτόματα μπροστά της. «Τέλως πάντων, φαίνεται πως κάποιος χρειάζεται την αναφορά από το FBI και την CIA για να με αφήσει να σε πλησιάσω. Δε πειράζει Έντουαρντ θα πάρεις τις επιβεβαιώσεις σου από όπου χρειάζεται. Μόνο μία χάρη», πήγε προς το ράφι και πήρε ένα σφραγισμένο μαύρο μπουκάλι. Το πέταξε στον αέρα και ο Τζάσπερ το έπιασε. Του έκανε νόημα να πιει. Ήταν αίμα που είχε ζητήσει από τον χασάπη να της κρατήσει και καλά για ένα πείραμα. Ο Τζάσπερ άνοιξε το μπουκάλι και ήπιε λαίμαργα το περιεχόμενο. Θα τον βοηθούσε να αντέξει καλύτερα το κάψιμο στο λαιμό του. Ο Μπλακ δεν σχολίασε αν και ήξερε τι ήταν στο μπουκάλι. Στράφηκα στη Μαίρη αφού σιγουρεύτηκα πως ο Τζάσπερ είχε πλέον τον έλεγχο.

«Τι χάρη;», ήμουν περίεργος τι θα έλεγε.

«Μπορεί σε κάποια να της αρέσουν οι νυχτερινές επισκέψεις αλλά δεν αρέσουν σε μένα. Οπότε, χωρίς παρεξήγηση. Όχι κατασκοπίες και όχι παρακολουθήσεις που θα νιώθω λες και βγαίνω με τη συνοδεία της μαμάς μου», ο Τζάσπερ χαχάνισε θυμούμενος τις επισκέψεις μου στο δωμάτιο της Μπέλα. Ακόμα και η Μπέλα κοκκίνησε έντονα με αυτά τα λόγια.

«Δε καταλαβαίνω τι εννοείς;»

«Νομίζω πως ξέρεις τι εννοώ απολύτως Μάσεν»

«Μάσεν; Γιατί τον φωνάζεις έτσι;», ρώτησε ο Μπλακ.

«Ω, γιατί αυτό είναι το πρώτο του επώνυμο. Αυτό με το οποίο είχε γεννηθεί. Μου αρέσει καμιά φορά να φωνάζω τα άτομα με το πρώτο όνομά τους. Έχει τρομερή πλάκα όταν δεν ξέρουν. Εσύ είσαι καινούρια ψυχή Τζέικομπ για αυτό θα σε φωνάζω Μπλακ», ψυχή; Την είδα να παίρνει το παγωτό και να τρώει μία μεγάλη κουταλιά. Μου φαίνεται πως δεν είχα γνωρίσει πιο παράξενο άτομο.

«Μμμ, ευχαριστώ Μπέλα. Δε μπορείς να φανταστείς πόσο το περίμενα. Είμαι με ένα καρότο όλη τη μέρα και δύο ώρες γίογκα για να μπορέσω να είμαι ήρεμη για τον Τζάσπερ», και είχε δίκιο.

Ο Τζάσπερ τώρα που είχε τον έλεγχο δεν επηρέαζε τα συναισθήματά μας και όλοι μας κατά ένα περίεργο τρόπο ήμασταν πιο χαλαρωμένοι. Το τηλέφωνό μου χτύπησε. Ήταν ο κύριος Τζενκς. Απομακρύνθηκα λίγο και το σήκωσα.

«Κύριε Κάλεν. Κύριε Έντουαρντ. Έχω μαζέψει το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών για την δεσποινίς Άλισον. Θέλετε να αρχίσω να σας τις προωθώ;», πραγματικά ήταν απορίας άξιο πως δεν του έπεσε το ακουστικό. Η φωνή του έτρεμε. Μάλλον είχα μιλήσει πολύ απότομα πιο πριν.

«Ναι, Τζέι. Θέλω αναλυτικά τα πάντα. Την παραμικρή λεπτομέρεια», απάντησα σε έναν ήρεμο τόνο.

«Μάλιστα κύριε Κάλεν», φάνηκε να χαλαρώνει.

«Α, και Τζέι θα ήθελα να προωθήσεις τις πληροφορίες σου και σε μία ακόμα διεύθυνση. Θα σου στείλω την ηλεκτρονική διεύθυνση σε ένα λεπτό»

«Μάλιστα κύριε. Καλή σας μέρα και … χαιρετίσματα στον κύριο Τζάσπερ», ο Τζάσπερ είχε ακούσει την συνομιλία μου και με ρώτησε σε ποιον άλλον θα τις έστελνα. Μακάρι να μπορούσε να διαβάσει αυτή τη στιγμή και τις δικές μου σκέψεις. Έστειλα την ηλεκτρονική διεύθυνση του Έλεαζαρ στον Τζενκς.

«Έλεαζαρ», ψιθύρισα τόσο σιγανά που μόνο ο Τζάσπερ και ο Μπλακ μπόρεσαν να με ακούσουν.

Είδα την Μπέλα να με προσπερνάει και να πλησιάζει την Μαίρη. Την κοίταξε διεξοδικά και χαμογέλασε. Τι σκεφτόταν;

«Οπότε στην καφετέρια δεν ήταν τυχαίο που έπεσα πάνω σου»

«Και βέβαια όχι. Γιατί νομίζεις πως δεν φόραγα το αγαπημένο μου φουλάρι; Ο λεκές δεν θα έφευγε με τίποτα»

«Ευτυχώς! Αποκλείεται να είμαι τόσο άτυχη και αδέξια. Και η δουλειά; Και αυτό για να πλησιάσεις την Άλις;», διέκρινα στον τόνο της μία μικρή θλίψη. Μάλλον ένιωθε πως η Μαίρη την είχε χρησιμοποιήσει.

«Όχι, ήταν μοιραίο», γέλασε. «Από τα άτομα που θα διάλεγα είσαι το πιο κατάλληλο. Δεν το έκανα από λύπηση Μπέλα. Λατρεύεις τα βιβλία και θα με βοηθήσεις στη συναυλία. Α, πρέπει να σε προειδοποιήσω πως θα πρέπει να πάμε για ψώνια», εκείνη τη στιγμή είδα το χρώμα να χάνεται από το πρόσωπο της Μπέλα.

«Ψώνια;»

«Και βέβαια. Πρέπει να κανονίσουμε για τα κοστούμια. Ευτυχώς το φορτηγάκι σου θα φανεί χρήσιμο για το κουβάλημα. Έχουμε γύρω στα 20 κοστούμια να μεταφέρουμε. Ξέρω ήδη τι θέλουμε. Μην ανησυχείς δεν είμαι σαν την Άλις που πιέζει χίλιες διαφορετικές εκδοχές μέχρι να βρει το ‘τέλειο’. Οπότε μεθαύριο σε θέλω πρωί πρωί στο Σιάτλ για να ξεκινήσουμε. Πιστεύω πως κάποιοι θα ηρεμήσουν λίγο μετά τις πληροφορίες που θα πάρουν», με κοίταξε με νόημα.

«Νομίζω πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Οπότε μεθαύριο;»

«Ναι, κατά τις 10. Μη ξεχάσεις να φέρεις το υλικό και τις σημειώσεις σου για τις εκδοχές του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας»

«Εννοείται. Όμως μία ερώτηση. Αν ήμουν στη θέση σου θα έτρεχα να βρω την Άλις κατευθείαν. Να δω την αδελφή μου γιατί δεν το κάνεις;», η προσοχή μου εστιάστηκε στην απάντηση που θα έδινε η Μαίρη. Είδα τα μάτια της να σκουραίνουν και το πρόσωπό της να σκοτεινιάζει. Κοίταξε την Μπέλα με ένα θλιμμένο χαμόγελο.

«Γιατί πλέον έχω μάθει με τον δύσκολο τρόπο πως κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν με συγκεκριμένο τρόπο. Και μερικές φορές αν δεν ακολουθήσεις τους ‘κανόνες’ το μόνο που θα πετύχεις είναι να κάνεις τα πράγματα χειρότερα στο τέλος. Μπορώ να κάνω υπομονή 2 εβδομάδες και να ετοιμάσω την τέλεια έκπληξη με τα ηθελημένα αποτελέσματα για κείνη. Απλώς μην της πεις τίποτα», το χαμόγελό της ήταν πιο ζεστό τώρα. Όμως χάθηκε όταν σήκωσε τα μάτια και κοίταξε και εμάς.

«Το ίδιο ισχύει για όλους σας. Δεν πρέπει να επηρεάσετε την πορεία των πραγμάτων. Αυτό είναι δική μου δουλειά. Λοιπόν να μην σας κρατάω. Μπέλα θα τα πούμε μεθαύριο και ευχαριστώ για όλα», την αγκάλιασε και μας οδήγησε προς την πόρτα. «Θα τα ξαναπούμε σύντομα» και η πόρτα έκλεισε.

Μας είχε διώξει! Κοίταξα για λίγες στιγμές την πόρτα. Από τον Τζενκς ήρθε η επιβεβαίωση πως είχε στείλει το πρώτο πακέτο πληροφοριών και πως λογικά μέχρι το βράδυ θα είχαν σταλθεί όλα. Τουλάχιστον θα μάθαινα κάτι περισσότερο. Κοίταξα την Μπέλα καθώς ο Μπλακ την οδηγούσε προς το αμάξι για να φύγουν. Όλες μου οι σκέψεις για την Μαίρη εξαφανίστηκαν. Το άρωμα από τις φρέζιες και τις φράουλες με είχε ζαλίσει για άλλη μια φορά.

Και τι δε θα έδινα για να είχα εγώ το χέρι της στο δικό μου αυτή τη στιγμή. Απλώς να το κρατάω. Αν ίσχυε πράγματι αυτό για την συναυλία θα την έβλεπα εκεί πέρα. Θα ήταν και ο Μπλακ μαζί της; Θα μπορούσα να την αγγίξω εκεί; Έστω για ένα λεπτό; Χιλιάδες ερωτήματα. Και δεν είχα την απάντηση ως συνήθως.

Την είδα να σταματάει πριν μπει στο αυτοκίνητο. Γύρισε προς τα εμάς και χαμογέλασε απαλά. Τα χείλη της μουρμούρισαν ένα σιγανό ‘θα τα ξαναπούμε’ που αν δεν είχα ισχυρή ακοή ούτε που θα το αντιλαμβανόμουν.

Ο Μπλακ μου είπε πως θα μιλάγαμε από κοντά για το ζήτημα αφού θα έφευγε η Άλις μετά την πρωινή συνάντηση. Έκανα νόημα πως είχα ακούσει τις σκέψεις του και συμφωνούσα. Το αυτοκίνητο ξεκίνησε και το είδα να φεύγει. Άρχισε να βρέχει. Από όλες τις μέρες βρήκε σήμερα.

Ένιωσα το χέρι του Τζάσπερ στον ώμο μου να μου κάνει νόημα να φύγουμε. Τον ακολούθησα προσπαθώντας να βάλω σε μια σειρά όσα συνέβησαν σήμερα. Όμως δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Στο μυαλό μου ερχόταν η εικόνα της Μπέλας, τα χείλη της καθώς ψιθύριζε ‘θα τα ξαναπούμε’.

Μπορούσα να συγκεντρωθώ μόνο σε αυτή τη φράση…