19. Codak Moment

Μαίρη POV

Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο πράγμα με το πετρωμένο; Είσαι υποχρεωμένος να παρακολουθείς τα γεγονότα που θα συμβούν χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις το ‘γεγονός’. Μόνο να το επιταχύνεις ή να το επιβραδύνεις αλλά ποτέ να το αποτρέψεις. Αν πας να το κάνεις το σύμπαν αντιδράει άσχημα και μπορεί να το πληρώσεις με τον χειρότερο τρόπο ή ακόμα χειρότερα να το πληρώσει κάποιος άλλος στη θέση σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα που έμαθα στη προηγούμενη μου ζωή.

Κοίταξα τους άλλους επιβάτες στο αεροπλάνο που ξεκουράζονταν. Τυχεροί, μουρμούρισα. Τις επόμενες μέρες τα νεύρα μου θα ήταν τεντωμένα. Για την ακρίβεια για όλο τον επόμενο μήνα θα ήταν τεντωμένα. Ευτυχώς που είχα στείλει ήδη τις παρτιτούρες το πρωί, μία δουλειά λιγότερη. Έπιασα αφηρημένα τον σβέρκο μου προσπαθώντας να ξεμουδιάσω και χασμουρήθηκα λίγο. Γιατί πρέπει να κάνω ΕΓΩ τόσα πολλά για να επιταχύνω ένα γεγονός μόνο λίγες ώρες, αναρωτήθηκα.

Ναι, δεν έχεις να κάνεις μόνο αυτό, μία μικρή φωνούλα μου υπενθύμισε. Ουφ, έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να με πάρει ο ύπνος. Δε θα κοιμόμουν καλά τις επόμενες μέρες οπότε δε θα μπορούσα να ανακαλύψω άνετα και με την ησυχία μου τις νεότερες προσθήκες ή τα ‘γεγονότα’ στα πρόσωπα που με ενδιέφεραν. Πρέπει να βρω και τρόπο να επικοινωνήσω με τον Αρτέμη Φάουλ με την σκιά μου που θα έχει μετονομαστεί σε Έντουαρντ.

Πραγματικά θα ήθελα να έχω σε φωτογραφία την αντίδρασή τους με το βίντεο σήμερα. Χαχάνισα ελαφρά. Θα λυπόμουν ελαφρώς τον κύριο Τζένκς αν δεν ήξερα πως είχε σχέσεις και με την μαφία εκτός από τους Κάλεν. Χμμ, από κείνον θα μπορούσα να πάρω άνετα το τηλέφωνο του Αρτέμη. Για αυτό βλέπω τόσα πράγματα καθαρά με εκείνον. Οπότε ένα τηλέφωνο γιατί για συνάντηση δεν είχα χρόνο ήταν ότι καλύτερο.

Οπότε λογικά αφού τα πράγματα θα έχουν ηρεμήσει σχετικά θα ζητήσω από την Άλις το τηλέφωνό του τυχαία στη συζήτηση και θα έχω το τηλέφωνο. Πολύ εύκολο ακούγεται μου φαίνεται… Καλά θα το δω στην πράξη. Τυλίχτηκα λίγο με την κουβέρτα του αεροπλάνου και προσπάθησα να κοιμηθώ. Θα έφτανα τα ξημερώματα στο Σιάτλ ας φρόντιζα τουλάχιστον να γεμίσω λίγο τις μπαταρίες μου.

Έντουαρντ POV

Τον άκουσα να της λέει πως είχα έρθει. Η εικόνα που είδα από το μυαλό του με ανησύχησε λίγο. Είχε πάλι μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια της όπως τη προηγούμενη μέρα που την είχε επισκεφτεί η Έσμε. Δε κοιμόταν καλά; Η καρδιά της άρχισε να χτυπά γρήγορα. Στα αυτιά μου ο γρήγορος χτύπος ακούστηκε σαν μουσική. Μακάρι να μπορούσα να τον ακούω και από το σπίτι μου. Θα με έκανε να νιώθω πιο κοντά σε εκείνη…

Άκουσα την Μπέλα να λέει στον Τσάρλι πως θα έβγαιναν λίγο έξω οπότε θα μπορούσε αν ήθελε να δει τον αγώνα που ήθελε. Στο μυαλό του Τσάρλι είδα αόριστα κάποια βίντεο που έβλεπε η Μπέλα. Όλα ήταν διάφορες διασκευές του ‘Ρωμαίος & Ιουλιέτα’. Χμμ, μήπως είχα κάνει λάθος για αυτή τη Μαίρη; Το να δει η Μπέλα διάφορες διασκευές του έργου ήταν λογικό αν βοηθούσε στην προετοιμασία της αντίστοιχης παράστασης.

Η πόρτα άνοιξε και πήρα ασυναίσθητα μία ανάσα που δεν χρειαζόμουν. Ο χτύπος της καρδιάς της ακουγόταν πιο δυνατός στα αυτιά μου. Ήμουν σίγουρος πως αν ήμουν ζωντανός και η δικιά μου θα χτυπούσε τόσο γρήγορα αυτή τη στιγμή. Το θέμα ήταν όμως εμένα σίγουρα θα χτυπούσε έτσι από ανυπομονησία. Εκείνης όμως; Ήταν ανυπομονησία, φόβος, θυμός που δεν την άφηνα ήσυχη; Δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος παρά μόνο αν έβλεπα το πρόσωπό της.

Είδα τον Τζέικομπ να βγαίνει κρατώντας την από την μέση. Μου ήρθε να γρυλίσω. Το ένστικτό μου έλεγε ‘Δική μου’ και το ένστικτο του κυνηγού με προέτρεπε να ορμήσω και να την αρπάξω από εκείνον. Ευτυχώς, η λογική επικράτησε και κατάφερα να κρατήσω μία έκφραση απάθειας και αδιαφορίας. Ήλπιζα να ήταν αυτό τουλάχιστον.

Το πρόσωπό της δε φαινόταν καθαρά. Τα μαλλιά της έπεφταν μπροστά δημιουργώντας μία κουρτίνα και κρύβοντας τα σοκολατί της μάτια. Όπως την πρώτη μέρα στο σχολείο. Άσε με να σε δω, ευχήθηκα από μέσα μου. Πλησίασαν και στάθηκαν σχετικά κοντά μου. Σε μία απόσταση που δεν μπορούσα σίγουρα να την αγγίξω, χωρίς εκείνος να προλάβει να την μετακινήσει. Ήταν μία κόλαση χειρότερη από το κάψιμο στο λαιμό μου.

Το αεράκι έφερνε το άρωμά της σε μένα καίγοντας τον λαιμό μου με τον πιο υπέροχο τρόπο. Αυτό το αεράκι σήκωσε λίγο τα μαλλιά της από μπροστά κάνοντας τα μάτια της να φανούν για μια στιγμή. Δε με κοιτούσαν όμως, το βλέμμα της ήταν χαμηλωμένο και φαινόταν να κοιτάζει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα παπούτσια της. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή θα το έβρισκα αστείο και θα την πείραζα ρωτώντας την τι το ενδιαφέρον υπήρχαν στα all star που φορούσε. Δε το έκανα. Υπήρχε μόνο σιωπή από κείνη.

Κάτι που δε γινόταν από δίπλα της. Στο μυαλό του ο Μπλακ, δυσκολευόμουν να τον σκεφτώ με το μικρό του όνομα, είχε πολύ γραφικές εικόνες από τρόπους για να με σκοτώσει ή να με βασανίσει. Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία αλλά προτιμούσα να φερθώ ευγενικά μέχρι που άνοιξε το στόμα του.

«Βδέλλα»

«Σκύλε», απάντησα αυτόματα. Μάλλον το να φερθώ ευγενικά θα ήταν λίγο δύσκολο σήμερα. Η Μπέλα τίναξε το κεφάλι της και προσπάθησε να μπει ανάμεσά μας, με εκείνον να συνεχίζει να την κρατάει από τη μέση.

«Σταματήστε! Δε μπορείτε να φερθείτε πολιτισμένα;», υπήρχε ένταση στη φωνή της και το βλέμμα της ήταν έντονο. Πως μπορούσε ένα πλάσμα τόσο αδύναμο να βγάζει τέτοια δύναμη από μέσα της; Χαμήλωσα ελαφρώς το κεφάλι και μαζί με το σκυλί μουρμουρίσαμε συγνώμη. Την είδα να γνέφει και να γυρνάει στη ‘θέση’ της, δίπλα του.

«Τι θέλεις εδώ, Έντουαρντ;», ρώτησε ο Μπλακ προσπαθώντας να φερθεί με ευγένεια. Έπρεπε να του το αναγνωρίσω. Το θέμα ήταν τι θα έλεγα; Δε μπορούσα να του απαντήσω πως ήρθα επειδή ήθελα να δω την Μπέλα επειδή μου είχε λείψει υπερβολικά τις τελευταίες μέρες. Ήταν ο αρραβωνιαστικός της. Τι δικαιολογία μπορούσα να χρησιμοποιήσω;
«Η Άλις. Ήθελε να μάθει αν μπορούσε να πάει με τη Μπέλα στο Σιάτλ για να δοκιμάσουν το νυφικό», νοητικά χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο. Αυτή τη δικαιολογία βρήκα να πω; Κοίταξα τον Μπλακ. Ήταν έτοιμος να σκάσει στα γέλια.

«Μπορούσε να τηλεφωνήσει για αυτό, ξέρεις…», είπε. Ακόμα και για μένα μου φαινόταν ανόητη δικαιολογία. Έπρεπε να το σώσω.

«Επίσης ήθελα να συναντήσω προσωπικά κάποιον από την αγέλη», ευτυχώς το έσωσα. Με κοίταξε με απορία. Αυτό δεν το περίμενε.

«Γιατί; Και γιατί να έρθεις εδώ;»

«Όπως ξέρουμε και οι δύο πολύ καλά απαγορεύεται να έρθουμε στο Λα Πους. Και δεν είναι σίγουρο πως θα βρίσκαμε κάποιον από σας στο τηλέφωνο. Είσαι ο δεύτερος σε ιεραρχία και υπέθεσα πως θα βρισκόσουν εδώ»

«Για τι πράγμα ήθελες να συζητήσουμε;», τον είδα να αφήνει την Μπέλα και να προχωράει προς τα εμένα.

«Σχετικά με τη συνάντηση για το ζήτημα στο Σιάτλ. Ήθελα να ζητήσω αν γίνεται να αλλάξουμε την ώρα συνάντησης. Να γίνει τα ξημερώματα καλύτερα»

«Πως και έτσι;», δεν τον είχα πείσει τελείως.

«Πρέπει να κυνηγήσεις. Έτσι δεν είναι;», άκουσα την Μπέλα να μουρμουρίζει από πίσω. Πράγματι το κυνήγι που είχα κάνει δεν ήταν αρκετό για να με κρατήσει για βδομάδες όπως άλλες φορές, αλλά τα μάτια μου δεν ήταν μαύρα. Ήμουν σίγουρος για αυτό.

Σήκωσα έκπληκτος το βλέμμα μου για να την κοιτάξω. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν και για μια στιγμή ξέχασα τα πάντα. Μάτια γλυκά, γεμάτα μυστήριο με κοίταζαν για άλλη μια φορά. Πόσες χιλιάδες. Όχι, εκατομμύρια φορές είχα αναρωτηθεί τι κρυβόντουσαν από πίσω τους. Τα μάγουλά της άρχισαν να κοκκινίζουν σιγά σιγά. Το σώμα μου από συνήθεια ήταν έτοιμο να την πλησιάσει. Να ακουμπήσω τα κρύα μου δάχτυλα στα ροζ μάγουλά της. Να πάρω μία βαθιά ανάσα από τα μαλλιά της…

«Είναι επικίνδυνος;», ο Μπλακ είχε μπει πάλι μπροστά της. Σα να προσπαθούσε να την προστατέψει. Μου ερχόταν να γελάσω. Ποτέ δε θα πλήγωνα τον άγγελό μου. Τουλάχιστον όχι συνειδητα, μία μικρή φωνούλα μουρμούρισε στο μυαλό μου.

«Όχι, βέβαια. Απλώς όπως όλα τα αγόρια…», του έριξε μια ματιά. «… Δεν έχετε και την καλύτερη διάθεση με άδειο στομάχι», είδα ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη της. Χαμογέλασα και εγώ λίγο αφού γύρισε το βλέμμα της σε μένα.

«Ναι. Άδειο στομάχι ισούται με κακή διάθεση», προσπάθησα και με δυσκολία κατάφερα να στρέψω την προσοχή μου στον Μπλακ. «Ούτως η άλλως καλό θα ήταν να έχετε την καλύτερη εικόνα της δύναμης ενός βαμπίρ σε μάχη. Οπότε καλό θα ήταν να έχουμε γυρίσει από το κυνήγι. Τον είδα να σουφρώνει τη μύτη του με την ιδέα του ‘φαγητού’ μας.

Σε ένα βαθμό μπορούσα να τον καταλάβω. Και για μένα το φαγητό της Μπέλα δεν ήταν το πιο ελκυστικό πράγμα στο κόσμο. Για την πραγματική μου φύση εκείνη ήταν το φαγητό. Κούνησα ασυναίσθητα το κεφάλι. Δεν ήθελα καν να το σκέφτομαι.

Στο μυαλό μου ήρθαν οι σκέψεις του Τσάρλι αλλά όχι καθαρές. Υπήρχε έκπληξη και σκέψεις του τύπου ξαδέλφη της Άλις. Τι; Τον είδα να βγαίνει από το σπίτι. Μου έριξε μια ματιά και τον είδα να σκέφτεται που είχε αφήσει το τουφέκι του για μια στιγμή. Σίγουρα δεν ήμουν καλοδεχούμενος.

«Μπέλα; Σε ένα από τα βίντεο που έχεις υπάρχει μία παράσταση θεατρική που νομίζω πως παίζει κάποια συγγενή της Άλις», γυρίσαμε όλοι και τον κοιτάξαμε με έκπληξη.

Συγγενής της Άλις; Κάποιο άλλο βαμπίρ; Όμως στο μυαλό του ερχόντουσαν ομοιότητες στα μαλλιά και στο σχήμα προσώπου. Ασυνείδητα μπήκαμε όλοι γρήγορα στο σπίτι. Προσπέρασα τον Τσάρλι χωρίς να του ζητήσω καν την άδεια. Η Μπέλα είχε φτάσει μπροστά στην οθόνη πριν από μένα και τον Μπλακ. Για χάρη του Τσάρλι προσπαθήσαμε να φερθούμε όσο πιο φυσιολογικά γίνεται.

Άκουσα την Μπέλα να λέει «Πώς δεν το κατάλαβα νωρίτερα;». Κοίταξα την οθόνη και μπροστά μου είδα τη θεατρική σκηνή. Ήταν μία παράσταση του ‘Ρωμαίος & Ιουλιέτα’ τα σκηνικά και τα κοστούμια το υπεδείκνυαν μαζί με τα λόγια που ακούγονταν στη σκηνή. Όμως δεν έδωσα σημασία. Την προσοχή μου είχε τραβήξει η πρωταγωνίστρια που έπαιζε την Ιουλιέτα. Τα μαλλιά της ήταν μακριά καστανά και τα μάτια της είχαν μία περίεργη απόχρωση μπλε γκρι. Τουλάχιστον έτσι φαινόταν από τον φωτισμό. Όμως τα χαρακτηριστικά, οι κινήσεις της θύμιζαν την αδελφή μου. Όμως δεν ήταν εκείνη. Η Άλις είχε μακριά μαλλιά και χρυσαφί μάτια όπως όλα τα βαμπίρ. Η κοπέλα μπροστά μου δεν ήταν βαμπίρ. Το δέρμα της είχε μία φυσιολογική απόχρωση του μπεζ, όχι το σχεδόν αρρωστιάρικο λευκό του δικού μας δέρματος. Σίγουρα ήταν πολύ όμορφη αλλά ήταν το αποτέλεσμα ενός μακιγιάζ που τόνιζε τα χαρακτηριστικά της.

«Αυτή είναι η Μαίρη;», άκουσα τον Τζέικομπ να ρωτάει. Για μια στιγμή δεν τον σκέφτηκα ως τον εχθρό μου αλλά ως ένα άτομο που είχε την ίδια απορία με μένα.

«Ναι, Μαίρη Άλισον», άκουσα την Μπέλα να μουρμουρίζει. Το όνομά της έβγαινε από το πρώτο και δεύτερο όνομα της Άλις. Μαίρη Άλις Μπράτον. Σύμπτωση; Δεν το νόμιζα. Έβγαλα με αστραπιαία κίνηση το κινητό μου και πληκτρολόγησα τα κουμπιά. Το καλό που του ήθελα να το σήκωνε αμέσως.

«Εμπρός;», ακούστηκε μία ανδρική φωνή να απαντάει.

«Κύριε Τζενκς. Έντουαρντ Κάλεν εδώ. Θέλω να βρείτε όλες τις πληροφορίες που έχετε για την Μαίρη Άλισον. Χορογράφος/ σκηνοθέτης. Πρέπει να ζούσε στο Παρίσι από ότι μου έχουν πει», τουλάχιστον αυτό είχε μάθει η Άλις από την Μπέλα. «Και έχει έρθει στο Σιάτλ αυτή την περίοδο», ο Μπλακ με κοίταξε με έκπληξη. Είδα από κείνον πως η φωνή μου ήταν απειλητική και σχεδόν γρύλιζα. Τι περίμενε; Ήταν κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Μόλις είχε σκάσει μία βόμβα και περίμενε να είμαι ήρεμος.

«Μάλιστα κύριε Κάλεν», άκουσα τον κύριο Τζενκς να απαντάει με φωνή που έτρεμε. Αυτό ήταν καλό. Είχε πάρει το μήνυμα πως δεν αστειευόμουν σχετικά με το ζήτημα. Ήταν σοβαρό. «Πότε θέλετε τις πληροφορίες;», υπήρχε λόγος να ρωτάει.

«Χτες, Τζέι», δεν είχα την όρεξη για ευγένειες. Το κινητό της Μπέλα χτύπησε και την είδα να το σηκώνει.

«Καλησπέρα Γουάτσον», άκουσα μία μελωδική φωνή να λέει στην Μπέλα. Θύμιζε αρκετά της Άλις αν και δεν ήταν.

«Μαίρη. Δε με λένε Γουάτσον. Μήπως πήρες λάθος τηλέφωνο;», η Μπέλα με κοίταξε με νευρικότητα. Μάλλον σκεφτόταν πως ήθελα να πάρω το κινητό από τα χέρια της. Είχε δίκιο.

«Αχ, Μπέλα… Τέλως πάντων. Μπορείς να μου κάνεις μία χάρη;»

«Εεε, ναι μάλλον. Τι θέλεις;», άκουσα από την άλλη άκρη του ακουστικού χαχανητά. Τι στο καλό σκεφτόταν αυτή η Μαίρη.

«Λοιπόν, θέλω να πάρεις την φωτογραφική σου μηχανή. Την έχεις κάπου εκεί κοντά έτσι δεν είναι;»

«Ναι», απάντησε η Μπέλα. Την είχε δίπλα στη στοίβα με τα βίντεο.

«Ωραία…», ακόμα περισσότερα χαχανητά. «Λοιπόν την έχεις ανοιχτή;»

«Εε, ναι Μαίρη», την κρατούσε ανοιχτή και με κοίταζε. Ακόμα μάλλον φοβόταν πως θα ορμούσα για να πάρω το κινητό.

«Τέλεια!! Πάτα το κουμπί», η Μπέλα το έκανε αυτόματα χωρίς να το σκεφτεί. Το φλας άναψε και αν δεν ήμουν βαμπίρ τα μάτια μου θα είχαν κλείσει από το έντονο φως. Τι γίνεται; Άκουσα δυνατά γέλια από την άλλη γραμμή και οι τρεις μας κοιταχτήκαμε με απορία.

«Ω, Θέε μου. Ήθελα να έχω αυτή τη στιγμή αποθανατισμένη», και άλλα γέλια. «Λοιπόν, πες στον Μάσεν πριν έρθει με τον Τζάσπερ για την ανάκριση τετάρτου βαθμού να τον πάει να κυνηγήσει. Δε θέλω να τον κάνω να υποφέρει περισσότερο από όσο χρειάζεται. Χμμ, και πες στον Τζέικομπ αν μπορεί να σταματήσει στα Ben & Jerries καθώς θα ερχόσαστε και να μου πάρεις το μεγάλο κουτί του παγωτού σοκολάτα. Τι άλλο; Τι άλλο; Σας περιμένω στο διαμέρισμα. Έχεις την διεύθυνση», άρχισα να πλησιάζω την Μπέλα για να πάρω το ακουστικό. Το πήρα χωρίς να προβάλει κάποια αντίσταση. Πριν προλάβω να ανοίξω το στόμα μου την άκουσα να λέει με σοβαρό τόνο.

«Και Έντουαρντ; Μη πεις τίποτα στην Άλις», το ακουστικό έκλεισε και το κοίταξα με απορία. Τι ήταν αυτό;