Κόκκινο Μήλο - Μπέλα POV

Κόκκινο Μήλο - Μπέλα POV

Δε μπορούσα να σταματήσω να τον φιλάω. Ένα από τα πολλά πράγματα που λάτρευα στον Έντουαρντ, λες και υπήρχε κάτι που δε μπορούσα να λατρέψω σε εκείνον, ήταν τα χείλη του στο στόμα μου. Να με γεύεται και να τον γεύομαι. Ήξερα πως για εκείνον η μυρωδιά μου ήταν ακαταμάχητη, ήμουν η αμβροσία του, η μοναδική του τροφή, το μοναδικό πράγμα που ήθελε να αισθάνεται στο στόμα του και το απολάμβανε περισσότερο και από το αίμα. Δεν μπορούσε να απολαύσει ένα φαγητό, ένα γλυκό όπως εγώ. Τα βαμπίρ δεν μπορούσαν να φάνε το φαγητό των «κοινών θνητών» χωρίς να ανακατευτούν τα στομάχια τους.

«Μμμ, μάλλον χρειαζόμαστε και άλλη πορτοκαλάδα», είπε διακόπτοντας το φιλί μας.

«’Έντουαρντ;…», άρχισα διστακτικά.

Με κοίταξε με περιέργεια ίσως και με λίγη ανησυχία στο βλέμμα του. Αχ, δε μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις μου και δεν ήξερε τι σκόπευα να τον ρωτήσω.

«Δε σε ενοχλεί;», τον ρώτησα.

«Να με ενοχλεί, τι;», αποκρίθηκε με απορία.

«Ξέρεις, που γεύεσαι τον χυμό, δε σε ενοχλεί; Ξέρω πως έχεις κάπως πιο ιδιαίτερο διαιτολόγιο από εμένα», απάντησα.

Το δυνατό του γέλιο ήταν μουσική στα αυτιά μου.

«Αγάπη μου, χάρη σε σένα απολαμβάνω την καλύτερη πορτοκαλάδα του κόσμου. Γεύομαι το πορτοκάλι από σένα και αυτό αποκτά μία τελείως διάσταση», συμπλήρωσε χασκογελώντας.

Τον κοίταξα για λίγες στιγμές σιωπηλή και σηκώθηκα.

«Πρέπει να συνεχίσω την πρόβα. Θα έρθω σε μισή ώρα. Μπορείς να με περιμένεις;», είπα γρήγορα.

«Ναι. Βέβαια», με κοίταξε με απορία και έκατσε στην καρέκλα.

«Δε θα αργήσω», φίλησα απαλά τα χείλη του, ζεσταμένα πλέον από το παρατεταμένο μας φιλί και βγήκα από την κουζίνα.

Έτρεξα στο δωμάτιο της Άλις, η οποία μου χαμογέλασε πλατιά.

«Είσαι κακό κορίτσι», είπε με παιχνιδιάρικο τόνο.

«Λοιπόν αν πετύχει, ξέρεις τι σημαίνει. Θα έχεις το ελεύθερο να με ντύνεις όπως σου αρέσει. Θα αναλάβεις την γκαρνταρόμπα και το styling», της αποκρίθηκα.

«Μέχρι και το μήνα του μέλιτος, όμως», τόνισα κατηγορηματικά.

«Θα στον κάνω να ξετρελαθεί τόσο που θα μου δώσεις το ελεύθερο για όλη την αιωνιότητα», και άρχισε να χορεύει γύρω μου επιθεωρώντας με.

Με πήρε και έβγαλε ένα σατέν κόκκινο φόρεμα σε άλφα γραμμή μέχρι το γόνατο και με ένα αρκετά προκλητικό ντεκολτέ για πρωί. Το κοίταξα λίγο επιφυλακτικά.

«Για αυτό που θέλεις να κάνεις είναι ότι πρέπει», δίνοντας μου 2 κόκκινες σατέν γόβες και πετώντας μου λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ένα σατέν εσώρουχο στο ίδιο χρώμα.

Λίγα λεπτά αργότερα ήμουν έτοιμη. Η Άλις είχε κατέβει πιο πριν για να ετοιμάσει τον Έντουαρντ. Θα του έλεγε ότι του είχα ετοιμάσει μία έκπληξη και πως θα έπρεπε να κάτσει στην καρέκλα δεμένος και με κλειστά τα μάτια.

Μπήκα στην κουζίνα και τον κοίταξα κρατώντας το κόκκινο μήλο στο δεξί μου χέρι. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει γρήγορα. Ήταν τέλειος! Ένας Άδωνης πρόθυμος να ικανοποιήσει κάθε μου καπρίτσιο και εγώ μία Έριδα που τον δίχαζα καθημερινά μεταξύ των θέλω και των πρέπει.

«Λοιπόν τι έχεις κατά νου και έβαλες την Άλις να με αλυσοδέσει», προσφέροντάς μου το αγαπημένο μου στραβό χαμόγελο.

Καθόταν απέναντί μου στην καρέκλα της κουζίνας. Τα μάτια του ήταν καλυμμένα με ένα κατακόκκινο μαντήλι και τα χέρια του δεμένα πίσω με χειροπέδες. Η Άλις είχε κάνει για άλλη μια φορά πολύ καλή δουλειά.

Πλησίασα αργά και έβαλα τα πόδια μου αντικριστά από τα δικά του (δεξί πάνω από το αριστερό, αριστερό πάνω από το δεξί) και έκατσα πάνω του. Κρατώντας το στόμα μου λίγα εκατοστά από το δικό του.

«Ήρθα για να συνεχίσουμε το πρωινό», ψιθύρισα.

Δάγκωσα το μήλο αποφασιστικά και το μάσησα αργά για να απλωθεί ο χυμός στο στόμα μου. Το ακούμπησα στο τραπέζι και άρχισα να τον φιλάω. Τον ένιωσα να παίρνει μία βαθιά ανάσα καθώς τα χείλη του ακουμπούσαν τα δικά μου. Χαμογέλασα και συνέχισα πιο πιεστικά αυτή την φορά. Τα χείλη του άρχισαν να κινούνται μαζί με τα δικά μου. Η ανάσα μου άρχισε να βγαίνει κοφτή.

Εκείνος συνέχιζε με μεγαλύτερο πάθος, το στόμα του άνοιξε και η γλώσσα του χάιδεψε απαλά το περίγραμμα των χειλιών μου. Ενστικτωδώς άνοιξα το στόμα μου αυτό το παγωμένο άγγιγμα στη γλώσσα μου. Η γλώσσα του εξερευνούσε αργά και στο τέλος άγγιξε την δικιά μου.

Αυτόματα τα χέρια μου βυθίστηκαν στα μαλλιά του πιέζοντας το κεφάλι του, το στόμα του πάνω μου. Η γλώσσα του άρχισε παιχνιδιάρικα να χαϊδεύει την δικιά μου αναγκάζοντας με να τον σταματήσω για να πάρω ανάσα. Καθόταν ακίνητος χαμογελώντας και περιμένοντας.

Άρπαξα το μήλο και το δάγκωσα με δύναμη αφήνοντας το χυμό του να κυλίσει στο λαιμό μου. Του έλυσα το μαντήλι και τον κοίταξα προκλητικά. Έμεινε ακίνητος για ένα λεπτό, το βλέμμα του να αιχμαλωτίζει κάθε λεπτομέρεια του προσώπου μου κόκκινο από την ένταση σχεδόν στον ίδιο τόνο με το προκλητικό μου φόρεμα. Το πρόσωπό του με πλησίασε ικετεύοντας με για ένα φιλί.

«Μπέλα…», ψιθύρισε.

Δεν μπορούσα να αντισταθώ. Ποτέ δε θα μπορούσα. Τον πλησίασα αργά και το στόμα του αιχμαλώτισε το δικό μου. Τα χείλη του λαίμαργα κινούνταν στα δικά μου, αλλά δε σταμάτησαν εκεί. Όταν τα χείλη του απομακρύνθηκαν από τα δικά μου κάποια στιγμή, νόμιζα ότι το έκανε για να πάρω ανάσα αλλά η γλώσσα του άρχισε να ακολουθεί ένα μονοπάτι από το κάτω χείλος μου προς το λαιμό μου, βασανίζοντάς με υπερβολικά γλυκά. Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε γρήγορα καθώς η γλώσσα του κινείτο πάνω κάτω στο λαιμό μου.

«Μπέλα, αγάπη μου;», είπε βραχνά.

«Χμμ …», ήταν το μόνο που μπορούσα να δώσω σαν απάντηση εκείνη την στιγμή. Δεν είχα την αυτοσυγκέντρωση για κάτι παραπάνω.

«Μπέλα, θα μπορούσα να λυθώ τώρα; Είναι κάπως άβολα έτσι;», συνέχισε με ένα πιο παιχνιδιάρικο τόνο αλλά η φωνή του συνέχιζε να είναι βραχνή.

«Μόνο αν δε σταματήσεις αυτό που κάνεις», απάντησα αυτόματα γυρνώντας το πρόσωπό μου για να τον κοιτάξω στα αγαπημένα μου μάτια στο χρώμα του τοπαζιού σήμερα.

Κρακ. Έκαναν οι χειροπέδες καθώς έπεφταν στο πάτωμα.

«Θέλεις να παίξεις τον Πειρασμό της Εδέμ;», με ρώτησε με ένταση.

Πήρε το μήλο από το τραπέζι και το έφερε κοντά στο στόμα του.

«Μου είναι τελείως αδιάφορο σαν άρωμα, σαν γεύση, οτιδήποτε δεν περιλαμβάνει, Εσένα!», ανέφερε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στην φωνή του.

Με άρπαξε από την μέση και με πίεσε πάνω του υποχρεώνοντας το σώμα μου να γύρει προς τα πίσω. Σήκωσε το άλλο χέρι και έλιωσε το μήλο αφήνοντας τον χυμό του να πέσει στο στόμα μου, στο λαιμό μου ποτίζοντας το ύφασμα του φορέματός μου. Ένα βογκητό ξέφυγε άθελα από τα χείλη μου και κοίταξα τα μάτια του που έκαιγαν από πάθος. Τα είχα δει και άλλες φορές να καίνε αλλά ποτέ ο πόθος μέσα τους δεν ήταν τόσο ξεκάθαρος. Άφησε τα υπολείμματα του μήλου να πέσουν και άπλωσε το χέρι του στο πρόσωπό μου, με τον αντίχειρα να χαϊδεύει το κάτω χείλος μου και τον δείκτη ακριβώς από κάτω.

Τα δύο μου χέρια μηχανικά χωρίς να το σκεφτώ πήραν το χέρι του πίεσαν τον δείκτη του στο στόμα μου. Με κοίταξε έκπληκτος, χωρίς να αναπνέει να βυθίζω αργά το δάχτυλό του στο στόμα μου. Άρχισα να το γλύφω αργά απολαμβάνοντας τον χυμό, μα ειδικότερα την αίσθηση του δέρματός του στο στόμα μου. Δε σταμάτησα, συνέχισα ρουφώντας το, πιπιλίζοντάς το και στο τέλος δάγκωσα δυνατά την μαλακή σάρκα της άκρης.

Αυτό ήταν. Με άρπαξε και με ακούμπησε στον πάγκο της κουζίνας τυλίγοντας τα πόδια μου γύρω από την μέση του. Με φιλούσε λαίμαργα, άγρια και στο στόμα του προχωρούσε προς τα κάτω. Η γλώσσα του άρχισε να διαγράφει περίπλοκα μονοπάτια γύρω από το λαιμό μου και προχώρησε στην αρχή του ντεκολτέ του φορέματός μου. Ένα δυνατότερο βογκητό σχεδόν αγκομαχητό ξέφυγε από τα χείλη μου. Πήγα να κατεβάσω το ύφασμα για να συνεχίσει την πορεία ακόμα χαμηλότερα.

«Όχι!», βάζοντας τα δύο χέρια μου πίσω από την πλάτη μου για να με στηρίξουν. Με κοίταξε με μάτια που έκαιγαν, καθώς εγώ προσπαθούσα να βρω την ανάσα μου και να ηρεμήσω την καρδιά μου.

«Έντουαρντ, σε παρακαλώ. Δε νομίζεις πως πρέπει να κάνουμε λίγη εξάσκηση μέχρι τον γάμο;», τον ρώτησα ικετευτικά.

«Αυτό εσύ το λες λίγη εξάσκηση;», μου αποκρίθηκε ειρωνικά.

Ξετύλιξε αργά τα πόδια μου από την μέση του και τα ακούμπησε λυγισμένα ανάμεσά του. Προσπάθησα να τα τυλίξω πάλι γύρω του χωρίς επιτυχία.

«Θα με πεθάνεις; Το ξέρεις αυτό;», και ξέσπασε σε γέλια.

Κοκκίνισα από θυμό.

«Εσύ θα με πεθάνεις. Σου προσφέρω τον εαυτό μου στο πιάτο και εσύ δείχνεις να μην το καταδέχεσαι», το είπα και ένιωσα ανακούφιση που βγήκε από μέσα μου.

«Και όμως το καταδέχομαι αλλά δε λένε ότι πρέπει να απολαμβάνεις το φαγητό σου;», άνοιξε απαλά περισσότερο τα πόδια μου και ήρθε πιο κοντά μου.

«Υποθέτω πως ναι», η ανάσα μου έβγαινε πάλι με δυσκολία.

Πήρε στο αριστερό του χέρι το δεξί μου αστράγαλο και σήκωσε το πόδι μου στον αέρα κρατώντας το κοντά στο στόμα του.

«Χαίρομαι που συμφωνούμε αγάπη μου», τα χείλη του χάιδεψαν τον αστράγαλό μου και προχώρησαν στην γάμπα μου.

Εντάξει! Ονειρεύομαι και μάλιστα ένα θεϊκό όνειρο. Αποκλείεται αυτό να το ζω στ’ αλήθεια. Τα χείλη του συνέχιζαν βασανιστικά πάνω από το γόνατό μου. Ακόμα ένα βογκητό ξέφυγε από τα χείλη μου. Ίσως είμαι ξύπνια τελικά.

Σταμάτησε για μια στιγμή και με κοίταξε πονηρά.

«Αρκετή εξάσκηση για σήμερα;»

«Ποτέ! Μην τολμήσεις να σταματήσεις», σχεδόν ούρλιαξα.

Έσκυψε και φύσηξε απότομα. Το ύφασμα ανέβηκε και φάνηκε το κόκκινο εσώρουχό μου. Ένιωσα την γρήγορη ανάσα του στο δέρμα μου και ρίγησα από ηδονή. Τον κοίταξα προκλητικά και του είπα:

«Λοιπόν θα συνεχίσεις ή θέλεις βοήθεια;»

«Όχι!», με έριξε ένα γρήγορο βλέμμα και συνέχισε την διαδρομή του προς τα πάνω με την γλώσσα του να πλησιάζει το εσώρουχο.

Άφησε απαλά το πόδι μου στο πλάι και ρώτησε:

«Η Άλις είπε ότι το θέλει πίσω;»

«Να θέλει πίσω τι;», ρώτησα με απορία.

«Αυτό!», και ακούμπησε με το δεξί του χέρι το εσώρουχο.

Το λεπτό ύφασμα με άφησε να νοιώσω το παγωμένο του άγγιγμα πάνω από το ευαίσθητο τρίγωνο της ύπαρξής μου και ούρλιαξα:

«Δε ξέρω! Δε με νοιάζει! Κάνε ότι θέλεις! Μόνο μη πάρεις το χέρι σου από εκεί!»

Το χέρι του υπάκουσε και άρχισε να με χαϊδεύει πάνω από το εσώρουχο και ένιωσα υγρή κάτω από το άγγιγμά του. Ο δείκτης του μπήκε απαλά μέσα στο εσωτερικό χείλος πάνω από το εσώρουχο. Ένοιωθα λες και με ακουμπούσα ένα ζωντανό παγάκι αλλά ένοιωθα καυτή από το άγγιγμά του, βογκώντας, ικετεύοντας για περισσότερα.

Ασυναίσθητα έγειρα το κεφάλι μου προς τα πίσω και άκουσα ένα κρακ. Ίσως λίγο δυνατός ήχος για το σχίσιμο του εσώρουχου αλλά δεν έδωσα σημασία. Άκουσα ένα ακόμα θόρυβο και τα χέρια του απομακρύνθηκαν για μια στιγμή από το σώμα μου. Ενστικτωδώς σηκώθηκα και τα άρπαξα.

«Μη σταματάς! Σε παρακαλώ θέλω να σε νιώσω μέσα μου. Κάνε με ευτυχισμένη όπως μόνο εσύ μπορείς», ούρλιαξα.

Μου χαμογέλασε και με φίλησε με ένα πάθος που δεν είχα ξαναδεί. Οι γλώσσες μας άρχισαν να παίζουν μεταξύ τους. Πήρα το δεξί του χέρι και το έφερα στα στόματά μας που ήταν ενωμένα.

«Βάλτο μέσα μου», τον πρόσταξα.

Με το που ο δείκτης ακούμπησε την γυμνή σάρκα ανάμεσα στα πόδια μου άρχισα να ουρλιάζω και για μια στιγμή νόμιζα πως άκουγα και άλλα ουρλιαχτά να με συνοδεύουν. Δεν έδωσα πάλι σημασία.

«Είπα μέσα μου, Έντουαρντ», υπενθυμίζοντάς του την προσταγή μου. Βύθισε το δείκτη αργά αργά μέσα μου. Ένοιωθα σα δαιμονισμένη. Το σώμα μου έτρεμε και η άκουγα την φωνή μου να του λέει:

«Πιο βαθιά! Πιο δυνατά! Πιο γρήγορα!», ανάμεσα σε αμέτρητα βογκητά.

Και εκείνος υπάκουγε σε κάθε προσταγή μου.

Λίγες στιγμές αργότερα παίρνει την πρωτοβουλία και κατεβάζει το παντελόνι του, μένοντας μόνο με το εσώρουχο, χωρίς το δεξί του χέρι να σταματάει την πορεία μέσα μου.

«Ακούμπησέ με και εσύ!», προστάζοντας και ικετεύοντας μαζί.

Τον ένιωσα σκληρό κάτω από το άγγιγμά μου και τον χάιδεψα απαλά. Του ξέφυγε εκείνου ένα δυνατό βογκητό αυτή την φορά. Σίγουρα συγκρατιόταν για να μη χάσει τον έλεγχο. Εκείνη την στιγμή έβαλε και το μεσαίο δάκτυλο μέσα μου και μου ψιθύρισε στο αυτί καθώς έφτανα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε οργασμό.

«Αυτό είναι μόνο μία γεύση του τι θα γίνει στον μήνα του μέλιτος», και δάγκωσε απαλά το αυτί μου καθώς κατέρρεα στα χέρια του από ηδονή.