BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Κεφάλαιο 12ο

Κεφάλαιο 12ο

Απαλά χείλη άγγιξαν το λαιμό της. Την προσκαλούσαν να ξυπνήσει.

«Ιζαμπέλα, ξύπνα. Φτάσαμε», άνοιξε τα μάτια της κατευθείαν ακούγοντας τη φωνή του.

Πήγε να κινηθεί αλλά τα χέρια του την έσφιξαν πάνω στο ζεστό του σώμα. Καλωσόρισε τη ζέστη. Ο καιρός ήταν ακόμα ψυχρός. Τα χιόνια είχαν λιώσει και σιγά σιγά μπουμπούκια και πράσινα φύλλα εμφανίζονταν στα κλαδιά των δέντρων. Ακόμα αναρωτιόταν γιατί την είχε πάρει μαζί του. Μάλλον δεν ήθελε να αφήσει το αγαπημένο του απόκτημα στο κάστρο…

Τα χέρια του χάιδεψαν το σώμα της κάνοντας την να ριγήσει. Μετά από λίγα λεπτά έφτασαν στο ώμο της και την γύρισαν προς το μέρος του. Το κάτω μέρος του κορμιού της ένιωσε το δικό του και η ζεστασιά στη κοιλιά της που είχε καταλαγιάσει με τον ύπνο ξύπνησε ακόμα πιο έντονη.

«Αν κρυώσεις οποιαδήποτε στιγμή θέλω να μου το πεις», τα μάτια του την κοίταξαν με αυστηρότητα και τα χέρια του κούμπωσαν τη κάπα της.

Η πόρτα της άμαξας άνοιξε. Ο πρίγκιπας κατέβηκε και πήρε στην αγκαλιά του την Ιζαμπέλα. Στον αέρα είδε την ανάσα της. Στο λόφο έκανε πιο κρύο από ότι στο κάστρο. Όμως ο αέρας ήταν καθαρός, ευχάριστος στο στόμα της. Πήρε μία βαθιά ανάσα και την άφησε.

Ναι, πολύ πιο ευχάριστος αέρας. Φρέσκος, όχι όπως ο γεμάτος υγρασία του κάστρου. Πήγε να κάνει ένα βήμα μπροστά αλλά την περιόριζε η αγκαλιά του πρίγκιπα. Συνέχιζε να την κρατά σφιχτά από τη μέση.

«Ιζαμπέλα, απαιτώ μία καθωσπρέπει συμπεριφορά. Αυτό σημαίνει πως θέλω να είσαι ευχάριστη στους ανθρώπους που θα μας φιλοξενήσουν αυτές τις μέρες»

Θα τους φιλοξενήσουν; Μα πως θα το κάνουν αυτό οι τσιγγάνοι; Δεν είχαν σταθερό σπίτι. Πολλές φορές είχαν εμφανιστεί στα μέρη τους αλλά ποτέ δεν κάθονταν παραπάνω από μερικές εβδομάδες.

«Αυτό σημαίνει πως θα μείνουμε σε σκηνές;», ο τρόμος ήταν φανερός στη φωνή της. Δεν ήταν συνηθισμένη σε τέτοιες συνθήκες διαβίωσης και μέχρι τώρα πίστευε πως ούτε ο πρίγκιπας είχε τέτοιες προτιμήσεις. Το γέλιο του την έκανε να στραφεί και να τον κοιτάξει.

«Ω, γλυκιά μου... Πίστευες ποτέ πως θα άφηνα την πριγκίπισσά μου να κοιμηθεί στο παγωμένο χώμα; Όχι, Ιζαμπέλα. Ο ‘βασιλιάς’ τους όπως τον αποκαλούν οι τσιγγάνοι έχει μία έπαυλη. Θα μας φιλοξενήσει εκεί. Θα παρευρεθούμε στη γιορτή του Αγίου Μάρκου και θα φύγουμε την Κυριακή το απόγευμα»

«Ο δήμαρχος του χωριού δεν θα αισθανθεί προσβεβλημένος που δεν θα μείνουμε σε κείνον;», κοίταξε την έπαυλη μπροστά της.

Ήταν διώροφη και όλη χτισμένη στη πέτρα. Και όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου βάρβαρο ούτε και ντελικάτο. Μπορούσε να ακούσει έντονους θορύβους από την πίσω αυλή. Μάλλον προετοιμασίες για τη βραδινή γιορτή.

«Ο Μάρκος είναι ο δήμαρχος του χωριού. Ουσιαστικά εκείνος ίδρυσε το χωριό και έχει το όνομά του», της απάντησε εκείνος.

Πριν προλάβει να τον ρωτήσει έκπληκτη για τη θέση ενός τσιγγάνου σε χώρο εξουσίας είδε έναν ώριμο άνδρα να έρχεται προς το μέρος τους. Ψηλός και γεροδεμένος για έναν άνδρα της ηλικίας του, ο άνδρας τους πλησίασε χαμογελώντας. Τα μαλλιά του ήταν σκούρα καστανά και κατέληγαν στους ώμους του. Για την ακρίβεια στην άκρη τους σχημάτιζαν μπούκλες αλλά η Ιζαμπέλα έδωσε σημασία στην αίσθηση που προκαλούσε εκείνος ο άνδρας στο χώρο. Κινιόταν με άνεση και αυτή η άνεση φάνηκε και στους τρόπους του.

«Έντουαρντ», και του έδωσε μία σύντομη αγκαλιά. Σύντομη, γιατί έπνιγε την Ιζαμπέλα.

«Βλέπω πως έφερες μαζί σου την νέα μας πριγκίπισσα. Πριγκίπισσα, τιμή μου», και έκανε μία σύντομη υπόκλιση.

Η κίνηση της φάνηκε περίεργη όταν λίγα δευτερόλεπτα πιο πριν την είχε αγκαλιάσει. Τα μάτια του την περιεργάστηκαν καθώς εκείνη έκανε μία υπόκλιση με το κεφάλι της. Ο πρίγκιπας δεν την είχε αφήσει από την αγκαλιά του όλο αυτό το διάστημα.

«Φαίνεται αξιολάτρευτη, άρχοντα μου. Αν και τόσο μικροσκοπική που στην αρχή δεν την είδα. Ελπίζω να μην είναι πολύ ντελικάτη», και γέλασε με ένα υπονοούμενο που η Ιζαμπέλα δεν κατάλαβε.

«Σε διαβεβαιώνω πως είναι όσο ντελικάτη πρέπει. Είναι τέλεια!», και ο πρίγκιπας την έσφιξε πάνω του περισσότερο.

Τέλεια; Ποτέ δεν είχε ακούσει κάποιον να την αναφέρει ως τέλεια και μάλιστα μπροστά σε άλλους. Το κομπλιμέντο του πρίγκιπα έκανε τα μάγουλά της να κοκκινίσουν. Ο πρίγκιπας φαινόταν πιο χαλαρός σε σχέση με την συμπεριφορά του στο κάστρο. Και μπορούσε να διακρίνει στον τόνο του μία δόση υπερηφάνειας που ήταν η σύζυγός του.

«Λοιπόν, τι περιμένουμε; Ελάτε να κάτσουμε για φαγητό. Αν δεν βιαστούμε ο Έμμετ θα αρχίσει χωρίς εμάς», και προχώρησε κατευθείαν προς την πίσω αυλή.

Το ζευγάρι τον ακολούθησε. Η Ιζαμπέλα παρατήρησε έκπληκτη πόσο μεγάλη ήταν η πίσω αυλή. Αναμμένοι δάδες βρίσκονταν διάσπαρτοι στο χώρο. Τα τραπέζια είχαν απλωθεί με τέτοιο τρόπο δημιουργώντας το σχήμα Π και στο κέντρο ψήνονταν στη φωτιά εκείνη τη στιγμή τα κρέατα. Ο Μάρκος τους έβαλε να κάτσουν μαζί του στο κεντρικό τραπέζι στη κορυφή απέναντι από τη φωτιά. Είδε σε απόσταση τον καλύτερο ακόλουθο του άντρα της.Ο Έμμετ τους πλησίασε και αγκάλιασε τον Μάρκο.

«Πατέρα. Αυτή η γιορτή θα είναι μεγάλη επιτυχία. Ίσως πείσω τον Έντουαρντ για μία ξιφομαχία αύριο», είπε ο Έμμετ

Τον αποκάλεσε με το χριστιανικό του όνομα, σκέφτηκε έκπληκτη η Ιζαμπέλα. Στράφηκε στον σύζυγό της για να δει την αντίδρασή του. Τον είδε να χαμογελάει. Η ανάσα της κόπηκε εκείνη τη στιγμή. Το χαμόγελο γλύκανε το πρόσωπό του και τον έκανε να φαίνεται νεότερο.

«Και θα χάσεις! Δεν είναι πάλη Έμμετ. Ο πατέρα σου με έχει εκπαιδεύσει καλά», αποκρίθηκε ο πρίγκιπας.

Μία κοπέλα πλησίασε με ένα πήλινο σταμνί και σέρβιρε τις κούπες τους.

«Υδρομέλι!», αναφώνησε ο Έμμετ και ήπιε μία γερή γουλιά.

Βλέποντας τον πρίγκιπα να πίνει η Ιζαμπέλα αποφάσισε να γευτεί το ποτό. Το στόμα της γέμισε αμέσως με μία γλυκιά γεύση που της θύμισε το λικέρ που έπινε στο κάστρο. Μία ζεστασιά απλώθηκε στο λαιμό της και άφησε έναν απαλό αναστεναγμό.

«Σου αρέσει, βλέπω», παρατήρησε ο πρίγκιπας κοιτώντας την προσεκτικά. «Πιες! Υπάρχει πολύ»

Η Ιζαμπέλα ήπιε άλλη μία γουλιά. Ήταν σχεδόν τόσο καλό όσο το λικέρ. Ο πρίγκιπας έκανε νόημα στην κοπέλα να γεμίσει την κούπα της. Η Ιζαμπέλα πήγε να αρνηθεί. Ήξερε πως δεν μπορούσε να αντέξει το ποτό. Δεν ήθελε να ζαλιστεί ή να χάσει τον έλεγχο. Τα λόγια που ψιθύρισε ο πρίγκιπας στο αυτί της κράτησαν το στόμα της κλειστό:

«Θεώρησε το ταξίδι μας αυτό σαν μήνα του μέλιτος. Θέλω να πιεις όσο περισσότερο γίνεται, γλυκιά μου»

Η ανάσα του στο λαιμό της και ο τόνος που χρησιμοποίησε προκάλεσαν ζεστασιά στα σωθικά της ή ήταν το υδρομέλι; Τον είδε να τελειώνει την κούπα του και να του την γεμίζουν πάλι. Πήρε την κούπα της και άφησε λίγο από το χρυσαφένιο υγρό να κυλίσει στο στόμα της. Άφησε την κούπα στο τραπέζι και ασυναίσθητα έγλυψε τα χείλη της.

Αμέσως μετά ένιωσε τη ζεστή ανάσα του πρίγκιπα στα χείλη της. Την τράβηξε πιο κοντά του, σχεδόν πάνω του και την φίλησε. Η γλώσσα του γεύτηκε τα χείλη της και το στόμα της. Δεν μπορούσε να του αντισταθεί και να ήθελε. Το φιλί τελείωσε όσο ξαφνικά άρχισε και εκείνη συνάντησε διστακτικά το βλέμμα του αγνοώντας τα σφυρίγματα και σχόλια των υπόλοιπων καλεσμένων.

Ήταν σκοτεινό. Τα πράσινα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει. Ήξερε αυτό το βλέμμα. Ήταν το βλέμμα που είχε όταν πλάγιαζε μαζί της. Το αριστερό του χέρι σύρθηκε στο γόνατό της. Η ανάσα της κόπηκε. Δεν μπορεί να είχε στο μυαλό του να συνεχίσει ότι είχε σταματήσει στην άμαξα.

Τα όργανα άρχισαν να παίζουν τραβώντας της την προσοχή. Μόνο σε ένα βαθμό, βέβαια. Το χέρι του για την ώρα έμενε σταθερό στο γόνατό της και σίγουρα δεν μπορούσε να ξεχάσει την παρουσία του δίπλα της. Οι μουσικοί μαζί με την κοπέλα που τραγουδούσε βρίσκονταν πίσω από τη φωτιά δημιουργώντας μία αίσθηση μυστηρίου καθώς δεν μπορούσε να δει καθαρά τα πρόσωπά τους.

Δύο άνδρες κοντά στη σούβλα έκοβαν με επιδεξιότητα κομμάτια κρέας που άχνιζαν ακόμα από τη φωτιά και τα έδιναν στις γυναίκες που κρατούσαν τις πιατέλες. Σε λίγα λεπτά όλοι είχαν σερβιριστεί και είχαν αρχίσει να τρώνε απολαμβάνοντας τη μουσική. Ο Έμμετ είχε κάτσει δίπλα της σαν φύλακας ενώ ο Μάρκος συζητούσε με τον Έντουαρντ για τις εμπορικές συναλλαγές που θα άρχιζαν τώρα που είχε ανοίξει ο καιρός.

Ήξερε πως δεν μπορούσε να συμμετάσχει στη συζήτηση και έτσι αποφάσισε να παρατηρήσει σιωπηλά τον κόσμο στα γύρω τραπέζια. Πρόσεξε το βλέμμα γεμάτο ενδιαφέρον που της έριχναν και άνδρες και γυναίκες, αν και οι πρώτοι γύριζαν γρήγορα το κεφάλι τους αλλού. Με την άκρη του ματιού της πρόσεξε το απειλητικό του ύφος ‘εκτός ορίων’. Ήταν ο μοναδικός άντρας που ο σύζυγός της εμπιστευόταν φαίνεται.

Ο Μάρκος σηκώθηκε με μία κούπα στο χέρι. Προφανώς ήθελε να κάνει μία πρόποση.

«Θα ήθελα να πιω στο γάμο του Έντουαρντ με τη νέα του πριγκίπισσα. Εύχομαι να ζήσουν την ίδια ευτυχία που έζησα με τη Δίδυμε κάποτε», στράφηκε προς εκείνη και συνέχισε σε όχι τόσο δυνατό τόνο. «Μπορεί να μην τρέχει βασιλικό αίμα στις φλέβες μου αλλά ο Έντουαρντ είναι το κοντινότερο που έχω σε γιο μετά τον Έμμετ. Τον εμπιστεύομαι στα χέρια σου», και της χαμογέλασε.

Ο τρόπος που μίλησε την συγκίνησε. Δεν συμπεριφερόταν σαν ένας απλός υπήκοος αλλά σαν παλιός φίλος. Φαινόταν πως αυτός ο άνθρωπος αγαπούσε τον σύζυγό της και ένιωσε πως με αυτό τον γάμο είχε μία ευθύνη στον άνδρα δίπλα της. Μπορεί οι συνθήκες που γνωρίστηκαν να μην ήταν οι ιδανικές αλλά ποτέ δεν την είχε χτυπήσει ούτε την είχε προσβάλει λεκτικά. Στο χέρι της ήταν το μέλλον της ένωσης τους. Το χέρι της άγγιξε το χέρι που χάιδευε τώρα το γόνατό της.

Είδε την περιέργεια στα πράσινα μάτια που την κοίταζαν διαπεραστικά. Όπως και είδε την έκπληξη σε αυτά τα μάτια όταν διστακτικά έμπλεξε τα δάχτυλά της στα δικά του. Πήρε μία βαθιά ανάσα και ήλπιζε να μην μετάνιωνε την επόμενη κίνησή της.

«Μάρκο, θα βάλω τα δυνατά μου να μην απογοητεύσω αυτή την εμπιστοσύνη. Ελπίζω να φανώ μία αντάξια σύντροφος, όπως είμαι σίγουρη πως ήταν η δικιά σας», τα μάτια του έλαμψαν και η Ιζαμπέλα είδε ο Μάρκος να δίνει στον Έντουαρντ ένα νεύμα έγκρισης πριν κάτσει στην αρχική του θέση.

Ο πρίγκιπας πήρε τα συνδεδεμένα χέρια τους και φίλησε τις κλειδώσεις του χεριού της.

«Μόλις κέρδισες τον σεβασμό ενός ατόμου τον οποίο εγώ χρειάστηκα χρόνια για να αποκτήσω. Είμαι σίγουρος πως και η Δίδυμε θα σε είχε λατρέψει»

«Τρέφεις μεγάλη εκτίμηση για αυτά τα άτομα. Δεν ήθελα να σε απογοητεύσω», το μυαλό της δεν παρατήρησε πως του μίλησε στον ενικό. Κάτι που δεν ξέφυγε όμως από τον πρίγκιπα. Το ελεύθερο του χέρι άγγιξε το μάγουλό της.

«Ο Μάρκος και η Δίδυμε μου έσωσαν τη ζωή», της δήλωσε. «Η μητέρα μου είχε μία δύσκολη εγκυμοσύνη και η γέννα μου άρχισε πολύ νωρίτερα σε ένα ταξίδι με τον πατέρα μου. Αν δεν ήταν το ταλέντο του Μάρκου στα μαχαίρια θα είχα γεννηθεί νεκρός», τα λόγια του την τάραξαν. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε αυτή την ιστορία. Είχε ακούσει για τις περιπτώσεις που άνοιγαν τη κοιλιά της μητέρας για να σώσουν το μωρό. Την τρόμαζε η εικόνα ενός νεκρού μωρού.«Η Δίδυμε φρόντισε τη μητέρα μου με βότανα και με θήλασε μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψουμε στο κάστρο. Από τότε έχουμε πολύ στενές σχέσεις μαζί τους.

«Δεν το ήξερα», ψιθύρισε.

«Τώρα ξέρεις»

Δεν μίλησαν παραπάνω αν και τα χέρια τους έμειναν ενωμένα για το υπόλοιπο του γεύματος. Η Ιζαμπέλα δεν ήταν σίγουρη πόσο υδρομέλι ήπιε μέχρι να τελειώσουν οι υπόλοιποι το φαγητό τους. Η γεύση του ήταν εθιστική και μία γλυκιά χαλάρωση είχε απλωθεί στο κορμί της. Οι σούβλες αποσύρθηκαν από τη φωτιά και άνδρες έριξαν περισσότερα ξύλα κάνοντάς την πιο δυνατή.

Ο Μάρκος σηκώθηκε για άλλη μία φορά και ζήτησε την προσοχή των καλεσμένων του.

«Και τώρα ήρθε η ώρα να χορέψουμε. Ας χειροκροτήσουμε τον πρίγκιπα και τη νέα του πριγκίπισσα, καθώς θα ανοίξουν τον χορό της βραδιάς», η Ιζαμπέλα τον κοίταξε έκπληκτη.

Χορός; Το θέμα ήταν πως ήταν σίγουρη πως οι χοροί δεν θα είχαν καμία σχέση με τους επίσημους χορούς που είχε μάθει. Και σίγουρα δεν ήθελε να γελοιοποιηθεί και κατά συνέπεια να γελοιοποιηθεί ο σύζυγός της. Ο πρίγκιπας την τράβηξε από το χέρι και προχώρησαν προς το κέντρο κοντά στη φωτιά. Παρατήρησε πως και άλλα ζευγάρια σηκώνονταν για να χορέψουν.

«Μα δεν ξέρω τα βήματα», ψιθύρισε στον πρίγκιπα.

Τον είδε να χαμογελάει σχεδόν πάλι. Μόνο που αυτή τη φορά υπήρχε κάτι παιχνιδιάρικο στην έκφρασή του σχεδόν. Της θύμιζε το συνωμοτικό ύφος που είχαν τα αγόρια πριν από μία σκανταλιά. Την γύρισε προς το μέρος του και στην ανάσα του μύρισε το υδρομέλι. Πόσα ποτήρια είχε πιει, άραγε;

«Δεν χρειάζεται να ξέρεις βήματα σε αυτό τον χορό. Απλώς ακολούθα τη μουσική και διασκέδασέ, πριγκίπισσά μου»

Να διασκεδάσει; Μα δεν μπορούσε να διασκεδάσει. Ο χορός ήταν ένας συνδυασμός βημάτων που έπρεπε να ακολουθούνται αυστηρά. Υπήρχαν κανόνες. Θυμόταν όταν γυρνούσε με τη συνοδεία του πατέρα της από το δείπνο σε ένα γείτονα όταν ήταν ακόμα μικρό κορίτσι. Είχε δει από την άμαξα μία ομάδα τσιγγάνων να χορεύουν γύρω από τη φωτιά. Την είχε συνεπάρει το θέαμα σαν παιδί. Φαίνονταν τόσο απελευθερωμένοι και κοίταζε σα μαγεμένη τις στροφές που έκαναν οι κοπέλες.

Ο πατέρας της είχε απαιτήσει να πάψει να κοιτάζει αυτό το ‘πρόστυχο κάλεσμα’. Όταν τον είχε ρωτήσει τι εννοούσε της είχε πει πως ποτέ μία καθώς πρέπει κοπέλα δεν έπρεπε να δείξει τέτοια συμπεριφορά σε χορό. Θα προσπαθούσε να χορέψει αλλά θα έβαζε τα δυνατά της να είναι άψογη στη συμπεριφορά της για να μη προσβληθεί ο πρίγκιπας. Μπορεί τώρα να της είχε πει να χορέψει όπως ήθελε αλλά ήταν λόγια του ποτού. Σίγουρα με το φως της ημέρας θα την επέπληττε για την συμπεριφορά της.

Τα χειροκροτήματα και οι προτροπές όσων είχαν κάτσει την έκανε να αποφασίσει να προσπαθήσει. Κοίταξε όσα άλλα ‘ζευγάρια’ είχαν σηκωθεί για να χορέψουν μαζί τους. Όλες οι γυναίκες είχαν τα μαλλιά τους αφημένα κάτω και πρόσεξε τον τρόπο που κοιτούσαν τους άντρες απέναντί τους. Όλα τα ζευγάρια κρατούσαν μία μικρή απόσταση μεταξύ τους σχηματίζοντας έναν κύκλο γύρω από τη φωτιά.

Τα όργανα άρχισαν να παίζουν και ακούστηκε η απαλή φωνή της τραγουδίστριας. Όλοι άρχισαν να κινούνται χωρίς να αγγίζουν ο ένας τον άλλον. Με το που άρχισαν του λόγια του τραγουδιού όλες οι κοπέλες έκαναν έναν γρήγορο κύκλο γύρω από τους άντρες. Η Ιζαμπέλα προσπάθησε να ακολουθήσει τα βήματα όμως σύντομα κατάλαβε πως δεν υπήρχαν βήματα.

Underneath the harvest moon

Where the ancient shadows will play and hide...

With a ghostly tune and the devil's pride...

"Stranger" whispered all the town

Has he come to save us from Satan's hand?

Leading them away to a foreign land...

Ο σκοπός του χορού ήταν οι γυναίκες να κινούνται γύρω από τους άντρες όμως με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτόν που ήξερε από τους άλλους χορούς. Έμοιαζε σαν μία τελετή μαγείας. Σαν να προσπαθούσαν να τους αποπλανήσουν με τα ελάχιστα αγγίγματα όταν εκείνοι έμεναν σχεδόν ακίνητοι. Κινιόντουσαν μόνο όταν τους οδηγούσε το χέρι της χορεύτριας τους να πράξει ανάλογα. Λες και ήταν κάτω από κάποιο ξόρκι.

Play for me, minstrel, play

And take away our sorrows...

Play for me, minstrel, play

And we'll follow...

Hear, listen, can you hear,

The haunting melody surrounding you,

Weaving a magic spell all around you...

Weaving a magic spell all around you...

Γιατί χόρευαν με τέτοιο τρόπο όταν τα λόγια του τραγουδιού μιλούσε για τον ξένο αοιδό που είχε έρθει να τους σώσει από το κακό; Αγόρια πέρασαν ανάμεσα τους δίνοντας τους σε όλους να πιουν. Ήπιαν όλοι το ποτό που τους προσφέρθηκε. Ήταν πάλι υδρομέλι. Ήπιε όλη την κούπα σε λίγες γουλιές. Έδωσε πίσω στο αγόρι την κούπα της. Ένιωσε να ζαλίζεται και να ζεσταίνεται αλλά συνέχισε να χορεύει. Ένιωθε ανάλαφρη και έκανε μία στροφή γύρω από τον εαυτό της. Έκανε μερικά βήματα μακριά από τον πρίγκιπα και σήκωσε τα μάτια της. Δάγκωσε τα χείλη της

Danger hidden in his eyes,

We should have seen it from far away,

Wearing such a thin disguise in the light of day...

He held the answer to our prayers,

Yet it was too good to be...

Proof before our very eyes, yet we could not see...

Το βλέμμα του ήταν σκοτεινό…

Χωρίς να το σκεφτεί το χέρι της και τα μάτια της του έκαναν νόημα να ακολουθήσει τα βήματά της. Την πλησίασε και το χέρι του άγγιξε το χέρι που του είχε τείνει. Δεν σταμάτησε παρά μόνο όταν ήταν κολλητά ο ένας στον άλλον. Άρχισαν να κινούνται κυκλικά χωρίς να αφήσουν τα χέρια και την επαφή που είχαν τα κορμιά τους, χωρίς να σταματήσουν να κοιτιούνται.

Play for me, minstrel, play

And take away our sorrows...

Play for me, minstrel, play

And we'll follow...

Hear, listen, can you hear,

The haunting melody surrounding you,

Weaving a magic spell all around you...

Weaving a magic spell all around you...

Σταμάτησε να κινείται και εκείνος έκανε το ίδιο. Δεν ζεσταινόταν απλώς. Έμοιαζε λες και μία φωτιά είχε απλωθεί σε όλο της το κορμί. Μία γνώριμη φωτιά που μόνο εκείνος θα μπορούσε να καταλαγιάσει. Σηκώθηκε διστακτικά στις μύτες. Τα χείλη του μισάνοιξαν και έσκυψαν για να συναντήσουν τα δικά της. Ελάχιστη απόσταση τους χώριζε. Δεν έδωσε σημασία στην αλλαγή του ρυθμού της μουσικής που πιο πριν έμοιαζε πως καταλάγιαζε.

Ένιωσε σπρωξίματα και χωρίσθηκε από εκείνον. Όλες οι τσιγγάνες χόρευαν, σχεδόν έτρεχαν σε έναν κύκλο έχοντας αφήσει τους άντρες σε έναν εσωτερικό κύκλο κοντά στη φωτιά. Όλες τους έμοιαζαν σαν άνεμος καθώς έσπασαν το κύκλο και άρχισαν να χορεύουν με τους άντρες. Άντρες που δεν άνηκαν στα αρχικά τους ‘ζευγάρια’. Εκείνη έμεινε πίσω προσπαθώντας να διακρίνει τον πρίγκιπα.

Τα χάλκινο χρώμα στα μαλλιά του ξεχώρισε από το φως της φωτιάς. Έμοιαζε λες και τον είχαν κυκλώσει κάποιες από τις κοπέλες που χόρευαν κοντά του. Είδε τα μαντήλια που κρατούσαν στα χέρια τους να περνάνε μπροστά στο πρόσωπό του. Τα χέρια τους να αγγίζουν το πουκάμισό του. Και εκείνος έμενε ακίνητος. Ανεχόταν το άγγιγμά τους.

Εκείνη όμως δεν μπορούσε να το ανεχτεί. Ένα άγνωστο συναίσθημα δηλητηριώδες σαν το θυμό την πλημμύρισε. Σίγουρα κάποια από τις κοπέλες, αν όχι όλες θα ήταν κάποια παλιά ερωμένη. Τέτοια οικειότητα δεν έπρεπε να υπάρχει παρά μόνο με την ίδια. Το αλκοόλ της ψιθύρισε πως ίσως να μην την ήθελε πλέον. Πως μάλλον ήθελε να πλαγιάσει με κάποια από τις κοπέλες. Το αλκοόλ την εμπόδισε να δει πως τα μάτια του έψαχναν να την βρουν.

Γύρισε την πλάτη της προς τον χορό και άκουσε την συμβουλή του αλκοόλ να φύγει, να κρυφτεί στο δωμάτιό της. Ο Μάρκος την πλησίασε ανήσυχος βλέποντας να απομακρύνεται γρήγορα από τη φωτιά.

«Πριγκίπισσα, συμβαίνει κάτι;», τα βήματά της του φάνηκαν ασταθή.

«Με συγχωρείτε αλλά δεν αισθάνομαι καλά και θα ήθελα να αποσυρθώ»

«Δεν θέλετε να περιμένετε ένα λεπτό; Είναι το καλύτερο σημείο του χορού. Είμαι σίγουρος πως ο Έντουαρντ θα θέλει να σας συνοδέψει ο ίδιος και να αποσυρθείτε μαζί»

«Ο Έντουαρντ μπορεί να κάτσει να απολαύσει την παρέα τον ερωμένων του!», δεν συνειδητοποίησε τον σαρκασμό και την πικρία στον τόνο της. Μιλούσε το αλκοόλ πλέον.

Προχώρησε προς το σπίτι αφήνοντας έναν έκπληκτο Μάρκο πίσω της. Ρώτησε μία κοπέλα για το δωμάτιο της. Το βλέμμα της έκαναν την κοπέλα να την υπακούσει αμέσως και να της το δείξει χωρίς να αρθρώσει κουβέντα. Έκλεισε την πόρτα με δύναμη μη μπαίνοντας στον κόπο να την κλειδώσει. Ο άντρας της ήταν σίγουρη δεν θα ερχόταν να πλαγιάσει μαζί της απόψε. Με τον κρότο της πόρτας άκουσε τα χειροκροτήματα και τις φωνές των άλλων καλεσμένων για το χορό και τα συγχαρητήρια για τον γάμο του πρίγκιπα και της πριγκίπισσας.

Έσπρωξε το πρόσωπό της στα μαξιλάρια και χτύπησε με γροθιές το στρώμα.

Ανόητη! Ανόητη! Ανόητη! Είχε πιστέψει για μία στιγμή πως μπορούσε να φτιάξει κάτι από το φιάσκο του γάμου τους. Ένα μέλλον. Σίγουρα όχι κάτι σαν τους έρωτες ενός ιππότη και μίας μιλαίδης, αλλά κάτι. Δεν υπήρχε ελπίδα όμως για ευτυχία.

Γρήγορα βήματα ήχησαν στη σκάλα και λίγες στιγμές αργότερα η πόρτα άνοιξε με ένα λαχανιασμένο πρίγκιπα στην είσοδο του δωματίου της.

«Τι θες εδώ πέρα;», τον ρώτησε νευριασμένη.

Εκείνος μπήκε μέσα στο δωμάτιο και κλείδωσε την πόρτα πίσω του.

«Λίγο περίεργο είναι να ρωτάς τι θέλω στο δωμάτιο που μοιράζομαι με τη σύζυγό μου»

«Δεν θα μοιραστείς το κρεβάτι κάποιας ερωμένης σου απόψε; Έτσι δεν κάνετε όλοι οι άντρες;», η πικρία στον τόνο και η συνειδητοποίηση πως μιλούσε το αλκοόλ εκείνη τη στιγμή έκαναν τον πρίγκιπα να προλάβει να αρχίσει έναν καυγά μαζί της.

Πλησίασε και έκατσε στο κρεβάτι. Την είδε να μαζεύεται στην άλλη άκρη. Δεν ήθελε κάτι τέτοιο απόψε. Ειδικά απόψε. Είχε νιώσει κάτι μετά από τα λόγια της με τον Μάρκο στο τραπέζι. Πήγε να αγγίξει το μάγουλό της αλλά εκείνη τραβήχτηκε ακόμα περισσότερο.

«Μη με αγγίζεις! Πήγαινε στις ερωμένες σου! Είμαι σίγουρη πως είναι πολλές και πρόθυμες να σε δεχτούν στο κρεβάτι τους. Φάνηκε ήδη από το χορό», αγνόησε τα λόγια της και σκαρφάλωσε πάνω της.

«Έχω μόνο μία ερωμένη…», τα νύχια της αμέσως πήγαν να γρατσουνίσουν το πρόσωπό του.

Έπιασε τα χέρια και με το ένα χέρι τα συγκράτησε πάνω από το κεφάλι της. Τα μαλλιά της είχαν λυθεί τελείως μετά από το χορό και στεφάνωναν το πρόσωπό της σε απαλά κύματα.

«Θα σου πω και ποια είναι…»

«Δεν θέλω να ξέρω!»

Τα μάτια του κοίταξαν τα σοκολατί μάτια και τα κατακόκκινα χείλη και μάγουλα που είχε αποκτήσει από το αλκοόλ.

«Είναι μία γυναίκα που την χαρακτηρίζει ο εντονότερος αισθησιασμός που έχω δει ποτέ. Δεν είναι προσποιητός αλλά έχει ένα μοναδικό τρόπο να αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον μου σε βαθμό που φοβάμαι πως έχω εμμονή μαζί της. Συνδυάζει ότι ζητώ σε μια ερωμένη. Πάθος και τρυφερότητα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που ένιωσα τα χείλη της να μου φιλούν το πρόσωπο με μία αθωότητα και γλυκύτητα που μου ξύπνησαν το μεγαλύτερο πόθο…»

«Σταμάτα! Δεν θέλω να ακούω!», ο πρίγκιπας την αγνόησε και συνέχισε.

«…Τα χείλη της είναι σχεδόν αμαρτωλά και όμως φωνάζουν το όνομά μου σαν προσευχή όταν τελειώνει μαζί μου. Και πάντοτε απαιτώ να μου πει πως είναι δική μου για να μπορέσω να τελειώσω μέσα της. Πάντοτε φτάνω στα ουράνια της απόλαυσης φωνάζοντας το όνομά της…», η γλώσσα του έγλυψε τα δακρυσμένα μάγουλά της και τα χείλη του ψιθύρισαν στο αυτί της «… Ιζαμπέλα…»

Η ανάσα της κόπηκε. Τα χείλη του φίλησαν ανάλαφρα τα δικά της.

«Η μοναδική μου ερωμένη είσαι εσύ και θέλω απόψε να ουρλιάξεις το όνομά μου γιατί θέλω να το ακούω μόνο από τα χείλη σου και καμίας άλλης», τα χείλη του συγκρούστηκαν μαζί της σε ένα άγριο φιλί που εκείνη ανταποκρίθηκε με το ίδιο πάθος.

«Έντουαρντ…», μουρμούρισε.

«Ναι, πριγκίπισσά μου. Πες το όνομά μου. Ακούγεται υπέροχα από τα χείλη σου. Πες μου τι θες και θα το έχεις», η γλώσσα του έγλειψε τα κατακόκκινα χείλη της. Δεν μπορούσε να αντισταθεί. Το αλκοόλ και ο χορός της είχαν δώσει χρώμα. Ήταν πειρασμός και οι περισσότεροι άντρες πάντοτε την κοιτούσαν. Όμως ήταν δική του. Μόνο δική του.

«Εσένα», ακούστηκε η φωνή της σε ένα τόνο τόσο σιγανό που αν δεν ήταν τόσο κοντά της δεν θα άκουγε.

Το ελεύθερο χέρι του χάιδεψε το μάγουλό της. Σπάνια την είχε αγγίξει με τρυφερότητα ο ίδιος. Στο τραπέζι κατάλαβε πόσο όμορφη ήταν η αίσθηση των ζεστών μάγουλών της στα ακροδάχτυλά του. Το πρόσωπό της έγειρε στο άγγιγμά του.

«Με έχεις, Ιζαμπέλα. Πες μου τι θες να κάνω. Είμαι ο ταπεινός σου σκλάβος», τα μάτια της τον κοίταξαν με έναν παράξενο τόνο. Είχαν σκουρύνει και δεν ήξερε τι σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή. Πόσο θα ήθελε να ξέρει…

«Ένας σκλάβος ποτέ δεν θα κρατούσε τα χέρια του αφέντη του», του ψιθύρισε.

Έφερε τα χέρια της κοντά στα χείλη του και φίλησε τους καρπούς της. Η γλώσσα του έγλειψαν το σημείο που ήταν οι φλέβες της. Η Ιζαμπέλα άφησε έναν απαλό αναστεναγμό. Κάτι που έκανε τον πρίγκιπα να χαμογελάσει καθώς άφηνε τα χέρια της.

«Ο σκλάβος σας ζητά συγνώμη μιλαίδη μου», ο τόνος του ήταν ελαφρώς πειραχτικός. «Μπορείτε να με κάνετε ότι θέλετε. Είμαι δικός σας»

Η Ιζαμπέλα δάγκωσε τα χείλη της όταν άκουσε τα λόγια του. Δικός της. Ακουγόταν υπέροχο στα αυτιά της. Τώρα μπορούσε να καταλάβει γιατί της απαιτούσε συνέχεια να του δηλώνει πως του ανήκει. Η δήλωση έμοιαζε λες και του έδινε μία δύναμη πάνω της. Τώρα ήθελε να αποκτήσει αυτή τη δύναμη πάνω του.

Τα χέρια της βυθίστηκαν στα μαλλιά του και έφεραν το πρόσωπό του κοντά στο δικό της. Τον φίλησε με τον πιο άγριο τρόπο που της είχε μάθει. Χρησιμοποίησε τα χείλη της, την γλώσσα της, ακόμα και τα δόντια της. Δεν άργησε να ανταποκριθεί και ο ίδιος με το ίδιο πάθος στα φιλιά της.

«Θέλω να με ανακουφίσεις από τη φωτιά που με καίει»

«Που καίγεσαι;», τη ρώτησε με βραχνή φωνή.

«Παντού! Σε όλο μου το κορμί», αν το αλκοόλ την έκανε να μιλάει έτσι το σίγουρο ήταν πως θα της έδινε να πίνει κάθε βράδυ.

Τα χέρια του άρχισαν να λύνουν το φόρεμα της. Έβρισε από μέσα του. Δεν έπρεπε να πιει τόσο υδρομέλι. Δεν μπορούσε να λύσει τα κορδόνια όσο γρήγορα θα ήθελε. Τα δικά της χέρια προσπαθούσαν να τον γδύσουν αλλά κατέληγαν περισσότερο να τον χαϊδεύουν. Ενστικτωδώς έσπρωξε τον ανδρισμό του στο ντυμένο κέντρο της. Ήθελε να βυθιστεί μέσα της εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορούσε να περιμένει.

Τα δάχτυλά του έλυσαν το εξωτερικό μέρος του φορέματός της και το έσπρωξε από πάνω της με γρήγορες κινήσεις. Είχε μείνει με το μπορντό μέρος του φορέματος. Σκέφτηκε για μια στιγμή να σηκώσει τη φούστα του φορέματος της και να βυθιστεί μέσα της με μία κίνηση αλλά τα λόγια της τον σταμάτησαν.

«Θέλω να νιώσω το ζεστό σου σώμα πάνω μου»

Έβγαλε έναν ήχο σαν βρυχηθμό. Γυμνοί. Ναι, θα μπορούσε να κάνει λίγες στιγμές ακόμα υπομονή. Η ανταμοιβή του θα ήταν τόσο μεγάλη…

Θα απολάμβανε το απαλό της δέρμα. Τα στρογγυλά της στήθη στο στόμα του. Και ήταν κάτι που ήθελε και εκείνη. Να νιώσει την επαφή μαζί του. Τα δάχτυλά της όμως ήταν άτσαλα στις κινήσεις τους. Δεν μπορούσε να περιμένει τόσο.

Τα χέρια του άφησαν το κορμί της και έβγαλαν με γρήγορες κινήσεις το πουκάμισό του. Έλυσε το παντελόνι και το έσπρωξε από πάνω του αφήνοντας να καταλήξει στο πάτωμα μαζί με το πουκάμισο. Τα χέρια του έπιασαν με τα δικά της τη φούστα του φορέματος και την σήκωσαν. Τα δάχτυλά του σύρθηκαν πάνω στους μηρούς με την κίνηση απολαμβάνοντας την απαλότητα του δέρματός της. Έσπρωξαν το φόρεμα πάνω από το κεφάλι της και πριν προλάβει να αγγίξει το πάτωμα είχε μπει μέσα της.

Τα βογγητά και των δύο ήχησαν στο δωμάτιο όταν τα κορμιά τους έγιναν ένα. Τα χείλη του φιλούσαν και δάγκωναν ελαφρά το λαιμό της κάνοντας την να βγάλει τους ωραιότερους ήχους. Τα χέρια του άπληστα έπιασαν τα στήθη της και τα δάχτυλά του τσίμπησαν ελαφρά τις ρώγες της. Η αντίδρασή της ήταν τα νύχια της να βυθιστούν στη πλάτη του κάνοντάς τον να συρίξει. Του άρεσε αυτός ο πόνος. Σήμαινε πως η γυναίκα στο κρεβάτι του ανταποκρινόταν με το ίδιο πάθος στις κινήσεις του.

«Κι άλλο. Πιο δυνατά», τον πρόσταξε.

Η φωνή της ήταν βραχνή και απαιτητική. Ένιωσε τα χέρια της να κατεβαίνουν από την πλάτη του και να καταλήγουν κάτω από τη μέση του πιέζοντάς τον να ακολουθήσει την προσταγή της. Ω, ναι θα της έδινε να πίνει κάθε βράδυ. Άρχισε να κινείται πιο γρήγορα γευόμενος συγχρόνως τον ιδρώτα από τον λαιμό της.

«Ξέρεις τι πρέπει να πεις Ιζαμπέλα», ήθελε να ακούσει για άλλη μία φορά πως η γυναίκα στο κρεβάτι τους άνηκε μόνο σε κείνον.

Τα χείλη της όμως έβγαζαν μόνο βογγητά και αναστεναγμούς. Πίεσε τον ανδρισμό του μέσα της, ακόμα πιο βαθιά. Το σώμα της έγειρε σε τόξο αλλά από τα χείλη της ήχησε μόνο το όνομά του.

«Πες πως μου ανήκεις!», είχε ανάγκη να το ακούσει. Είχε εμμονή με αυτή την φράση από τα χείλη της.

«Όχι, Έντουαρντ», η κίνησή του πάγωσε.

«Πες το. Πες μου πως είσαι δικιά μου, Ιζαμπέλα», του ένευσε αρνητικά και την είδε να δαγκώνει τα χείλη της.

«Κάνε με να το πω»

Δεν σκέφτηκε. Μόνο έπραξε όταν άκουσε τα λόγια της. Την γύρισε με το στομάχι στο κρεβάτι και μπήκε μέσα της από πίσω.

«Έντουαρντ! Ω, ναι…»

Το χέρι του έπιασαν τα μαλλιά της και τράβηξαν αργά το πρόσωπό της κοντά στο δικό του. Οι κινήσεις του μέσα της ήταν αργές αλλά με περισσότερη δύναμη. Πρόσεξε να μην την πονέσει τραβώντας της τα μαλλιά. Δάγκωσε το λοβό στο αυτί και την πρόσταξε άλλη μία φορά.

«Πες πως μου ανήκεις Ιζαμπέλα»

«Μόνο αν πεις πως μου ανήκεις εσύ πρώτα Έντουαρντ»

Η ανάσα του κόπηκε. Η απαίτησή της τον νευρίασε αλλά και του άρεσε συγχρόνως. Του άρεσε αυτή η σκοτεινή πλευρά της αθώας του πριγκίπισσας. Την είχε διαφθείρει στα θέματα των σαρκικών απολαύσεων. Ο ρυθμός του έγινε πιο αργός για να την βασανίσει λίγο. Το κορμί της κινήθηκε προσπαθώντας να πετύχει μία πιο έντονη επαφή. Ήταν σίγουρος πως το έκανε ενστικτωδώς και χωρίς να το σκεφτεί.

Το χέρι του σύρθηκε στη τρυφερή σάρκα της μέσης της και τα χείλη του φίλησαν την πλάτη της. Το ελεύθερο ήρθε μπροστά στο πρόσωπο της Ιζαμπέλας.

«Βλέπεις αυτό το δαχτυλίδι; Είναι απόδειξη πως είμαι ο σύζυγός σου, ο σύντροφός σου, ο μέλλοντας πατέρας των παιδιών σου. Η εκκλησία σφράγισε την ένωση μας σαν αντρόγυνο. Ανήκουμε ο ένας στον άλλον γλυκιά μου», τα χείλη της φίλησαν το δαχτυλίδι του και το κορμί της κόλλησε στο δικό του. Οι κινήσεις του ήταν πολύ πιο έντονες ήταν τόσο κοντά. Συνέχισε με βραχνή φωνή.

«Το γεγονός πως επέλεξα να σε κάνω σύζυγό μου δείχνει πως είμαι κάτω από τα μάγια σου. Δεσμεύτηκα ενώπιον Θεού και ανθρώπων να είμαι μαζί σου. Να είμαι δικός σου, όσο εσύ δικιά μου. Γι αυτό φώναξε πως είσαι δικιά μου Ιζαμπέλα. Τώρα!»

Άκουσε ένα βογγητό σαν λυγμό από τα χείλη της και ύστερα σχεδόν ένα ουρλιαχτό. Την ένιωσε να σφίγγει σφιχτά τον ανδρισμό του μέσα της. Σχεδόν σε σημείο πόνου. Ή τώρα ή ποτέ.

«Δική σου, Έντουαρντ! Μόνο δική σου!», αυτό ήταν.

Ένιωσε μία έκρηξη αισθήσεων καθώς το σπέρμα του χυνόταν μέσα της. Φώναξε το όνομά της καθώς έμπαινε μέσα της για τελευταία φορά. Τα χείλη του άφησαν απαλά φιλιά στο λαιμό της, στην πλάτη της και στο πρόσωπό της. Ένα είδος ευχαριστίας για την απόλαυση που του προσέφερε. Με αργές κινήσεις έφερε από πάνω τους το πάπλωμα για να σκεπαστούν. Είχε ακόμα κρύο για να αρκεστούν στη ζέστη μόνο των κορμιών τους.

Έσφιξε την κουρασμένη κοπέλα πάνω του παίρνοντας μια βαθιά ανάσα από τις μυρωδιές του κορμιού της. Ήταν και ο ίδιος κουρασμένος και το ποτό που είχε πιει μπορεί να μη τον είχε ζαλίσει αλλά λειτουργούσε σε συνδυασμό με την κούραση σαν ένα γλυκό υπνωτικό.

«Δεν είμαι μάγισσα», του ψιθύρισε νυσταγμένα.

Στο τόνο της μπορούσε να διακρίνει και τον φόβο που οι προκαταλήψεις είχαν προκαλέσει για τα ‘χαρισματικά’ άτομα όπως εκείνος προτιμούσε να ονομάζει. Φίλησε την κορυφή του κεφαλιού της.

«Το ξέρω γλυκιά μου. Είσαι ένας άγγελος», τον οποίο εγώ διαφθείρω αργά και σταθερά με κάθε μου κίνηση, ολοκλήρωσε η σκέψη του πριν αποκοιμηθεί.







Yδρόμελι ένα πανάρχαιο σπιτικό κρασί

Πρόκειται πιθανότατα για ένα από τα παλαιότερα αλκοολούχα ποτά. O λόγος για το υδρόμελι, όπως ονομάζεται στα ελληνικά, αφού φτιάχνεται με μέλι και νερό, ή αλλιώς mead, όπως είναι ευρέως γνωστό στις σκανδιναβικές χώρες και στην Aμερική. Tο ποτό αυτό κατά τον αρχαίο Έλληνα ιπποκρατικό γιατρό Hρόδικο είχε φαρμακευτικές ιδιότητες, ενώ αποτελούσε το αγαπημένο ποτό των Bίκινγκς. Σε αυτό χρωστάει το όνομά του και ο «μήνας του μέλιτος», καθώς στο Mεσαίωνα θεωρούσαν ότι έπρεπε να το καταναλώνουν οι νεόνυμφοι επί ένα μήνα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Πρόκειται για ένα ποτό που μοιάζει με το κρασί, έχει χρώμα χρυσαφί και είναι αρκετά εύκολο να το παρασκευάσετε.

Πριν ξεκινήσετε να φτιάξετε υδρόμελι, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι, όπως ακριβώς και όταν παρασκευάζετε κρασί, υπάρχει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που χρειάζεται να προσέξετε: Πρέπει να χρησιμοποιήσετε σκεύη και εργαλεία που έχουν αποστειρωθεί σωστά και σχολαστικά. O καλύτερος τρόπος για να το επιτύχετε αυτό είναι να αποστειρώσετε τα σκεύη σας καθαρίζοντας και ξεπλένοντάς τα πολύ προσεκτικά, κατά προτίμηση με απιονισμένο νερό και μεταμπισουλφίτ (θα το βρείτε σε καταστήματα που πωλούν είδη οινοποιίας). Για να μετατρέψετε τη σκόνη σε διάλυμα, ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες της συσκευασίας ή των πωλητών.

Θα χρειαστείτε

• 1½ κιλό μέλι, κατά προτίμηση ανθόμελο

• 1 πακέτο ζύμες (μαγιά) για κρασί (Προσοχή: Όχι για ψωμί)

Aν θέλετε, όταν βράζει το μέλι με το νερό, μπορείτε, ανάλογα με τα προσωπικά σας γούστα, να προσθέσετε διάφορα φρούτα ή άλλα υλικά που θα αρωματίσουν ελαφρά το υδρόμελι που θα παρασκευάσετε. Kάποια από αυτά τα συστατικά (π.χ. το λεμόνι) μπορεί να λειτουργήσουν όπως κάποια χημικά πρόσθετα που θα μπορούσατε να βάλετε στο υδρόμελί σας για καλύτερα αποτελέσματα. Tέτοια υλικά είναι: σταφίδες, μία κουταλιά μαύρο τσάι, λίγες σταγόνες λεμόνι, βατόμουρα ή άλλα φρούτα του δάσους κ.ά.

Σκεύη και εργαλεία

• 1 μεγάλη κατσαρόλα

• 1 διάφανη γυάλινη νταμιτζάνα (5 lt)

• 1 χωνί

• 1 τρόμπα (σαν αυτήν που χρησιμοποιούμε για να βγάζουμε το λάδι από τους τενεκέδες)

• 1 φλιτζάνι

• 1 μπαλόνι

• 1 καρφίτσα

• Γυάλινα μπουκάλια

• Φελλούς

• 1 ταπωτικό μηχάνημα για φελλούς

Προσοχή: Mην ξεχνάτε ότι όλα τα παραπάνω σκεύη θα πρέπει να είναι αποστειρωμένα.

Πώς θα το παρασκευάσετε

1 . Bάζετε στην κατσαρόλα το μέλι, όποια άλλα πρόσθετα θέλετε να χρησιμοποιήσετε (π.χ. λεμόνι), και τόσο νερό όσο χρειάζεται για να γεμίσει η γυάλινη νταμιτζάνα που έχετε αγοράσει.

2 . Tα αφήνετε σε σιγανή φωτιά μέχρι να φτάσουν σε σημείο βρασμού. Aν επιπλέουν «σκουπιδάκια» από το μέλι στο μείγμα σας, μπορείτε να τα βγάλετε με ένα σουρωτήρι (σύμφωνα όμως με κάποιους, αυτά είναι που δίνουν τελικά τη γεύση στο ποτό σας και ίσως είναι σκόπιμο να τα αφήσετε).

3 . Aφήνετε το μείγμα να κρυώσει λίγο και με τη βοήθεια ενός χωνιού το ρίχνετε στην νταμιτζάνα και κλείνετε το πώμα της.

4 . Aφήνετε το μείγμα στην νταμιτζάνα για ένα ολόκληρο βράδυ, ώστε να κρυώσει.

5 . Παίρνετε ένα φλιτζάνι με ζεστό νερό μέχρι τη μέση και προσθέτετε σε αυτό τις ζύμες (μαγιά) για κρασί. Την αφήνετε περίπου για 10 λεπτά μέχρι να απορροφήσει το νερό και στη συνέχεια ρίχνετε το περιεχόμενο του φλιτζανιού στην νταμιτζάνα.

6 . Bγάζετε το πώμα της νταμιτζάνας και εφαρμόζετε καλά και προσεκτικά το μπαλόνι (χωρίς να το έχετε φουσκώσει) στο λαιμό της (προσέξτε να το σφίξετε γύρω από το λαιμό της νταμιτζάνας). Έτσι, θα γίνει η ζύμωση.

7 . Mετά από περίπου 1 ώρα, το μπαλόνι αρχίζει να φουσκώνει, αλλά δεν είναι ακόμα πολύ τεντωμένο. Tότε παίρνετε μία καρφίτσα και κάνετε 4-5 μικρές τρύπες στο μπαλόνι. Έτσι θα βγαίνουν τα αέρια έξω, αλλά δεν θα μπαίνει αέρας μέσα, οπότε και θα παραμένει στείρο το περιβάλλον όπου γίνεται η ζύμωση. Aν κάποια στιγμή παρατηρήσετε ότι οι τρύπες έχουν φράξει από αφρό, μπορείτε να κάνετε μερικές ακόμα (χρησιμοποιώντας την καρφίτσα).

8 . Mετά από περίπου 2 εβδομάδες, το μπαλόνι αρχίζει να πέφτει. Αφού μείνει πεσμένο για λίγες ημέρες και το ποτό φαίνεται διαυγές, τότε η ζύμωση έχει ολοκληρωθεί.

9 . Ήρθε η στιγμή να αποστειρώσετε τα μπουκάλια σας και την τρόμπα, ώστε να μεταφέρετε το υδρόμελι από την νταμιτζάνα στα μπουκάλια. Προσέξτε καθώς γεμίζετε τα μπουκάλια να σταματάτε εγκαίρως, ώστε να μην τραβήξετε με την τρόμπα και το ίζημα.

10. Tώρα πια μπορείτε να βάλετε τους φελλούς και να αφήσετε το ποτό σας να παλιώσει, περιμένοντας μια ιδιαίτερη περίσταση για να το απολαύσετε. Γενικά, μετά από 2 με 6 μήνες είναι κατά κανόνα έτοιμο να το καταναλώσετε, εντούτοις, όσο περισσότερο μένει στα κλειστά μπουκάλια, τόσο καλύτερο γίνεται καθώς παλιώνει.