Κόκκινο Μήλο - Έντουαρντ POV

Κόκκινο Μήλο – Έντουαρντ POV

Με κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να προσδιορίσω. Μπορούσα να βυθιστώ άνετα στα μάτια του αγγέλου μου προσπαθώντας να καταλάβω τι σκέφτεται. Το μόνο που μπορούσα να διαβάσω ήταν μυστήριο και πόθος ή ήταν ο δικός μου πόθος. Να  την κάνω δική μου, να γίνω ένα με εκείνη.

«Πρέπει να συνεχίσω την πρόβα, θα έρθω σε μισή ώρα. Θα με περιμένεις;», είπε.

«Ναι, βέβαια. Θα την περίμενα για όλη την αιωνιότητα αν χρειαζόταν. Έκατσα στην καρέκλα.»

«Δε θα αργήσω», με φίλησε, ένα άγγιγμα πεταλούδας, εύθραυστο και πανέμορφο όπως εκείνη.

Έτρεξε προς το δωμάτιο της Άλις. Αναστέναξα. Όσο και αν ήθελα να την έχω αμέσως κοντά μου δεν ήθελα να παραπατήσει πάλι. Άκουσα από πάνω την Άλις να τραγουδάει νοερά το «I’m a bitch, I’m a lover” λέγοντας στην Μπέλα πως είναι κακό κορίτσι. Περίμενε! Κακό κορίτσι; Τι ακριβώς εννοούσε η Άλις;

«Έντουαρντ, η Μπέλα έχει μία έκπληξη για σένα αλλά πρέπει να είσαι συνεργάσιμος», τόνισε με το μυαλό της και συνέχισε το τραγούδι.

Ό,τι και να ήταν θα πρέπει να ήταν πολύ σημαντικό για να δεχτεί η Μπέλα να παίξει το ρόλο της Μπάρμπι για την Άλις.

«Εντάξει», ψιθύρισα. Ας έκανε η Άλις ό,τι ήθελε αν αυτό θα έκανε την Μπέλα μου ευτυχισμένη.

Η Άλις μπήκε σα σίφουνας στην κουζίνα μετά από λίγα λεπτά.

«Χέρια πίσω από την καρέκλα», με πρόσταξε. Έκανα ότι μου είπε και μου έβαλε ένα ζευγάρι χειροπέδες.

«Άλις…», γρύλισα.

«Ησυχία, θέλει να έχει τον έλεγχο», αποκρίθηκε καθώς μου έβαζε μπροστά στα μάτια ένα κόκκινο μαντήλι.

«Άσε την να το απολαύσει και θα το απολαύσεις και εσύ. Στο εγγυόμαι»

«Άλις, δε νομίζω», δε μου άρεσε αυτή η κατάσταση.

«Ποτέ μη στοιχηματίζεις εναντίον μου», και έφυγε γρήγορα.

Άκουσα διστακτικά βήματα από γόβες. Η Μπέλα φόραγε γόβες; Ναι. Άκουγα την καρδιά της να χτυπάει γρήγορα καθώς με πλησίαζε.

«Λοιπόν τι έχεις κατά νου και έβαλες την Άλις να με αλυσοδέσει;», της χάρισα ένα χαμόγελο ενθαρρύνοντάς την να συνεχίσει. Με πλησίασε και έκατσε πάνω μου. Είχε αλλάξει ρούχα; Το σώμα της πάνω μου και ένοιωθα από το τζιν τη θέρμη του σώματός της. Ένοιωσα  την ανάσα της να με καίει και σταμάτησα να αναπνέω για να συγκρατηθώ και να μην σπάσω τις ηλίθιες χειροπέδες.

«Ήρθα για να συνεχίσουμε το πρωινό», ψιθύρισε βραχνά.

Μα είχαμε τελειώσει. Τι εννοούσε; Την άκουσα να δαγκώνει κάτι και να το μασάει αργά. Δεν ήθελε να την βλέπω να τρώει πρωινό; Και με φίλησε. Πήρα μια βαθιά ανάσα και μύρισα την Μπέλα και την γλυκιά μυρωδιά από ένα μήλο. Η μυρωδιά του μήλου δε με ενθουσίαζε αλλά  αναμεμειγμένη με το απαλό άρωμα την Μπέλα γινόταν ένας ακαταμάχητο ς πειρασμός. Με φίλησε με πίεση αυτή τη φορά. Αποφάσισα να ενδώσω στον γλυκό μου πειρασμό και τα χείλη μου άρχισαν να κινούνται μαζί της. Αυτή την γλύκα ήθελα να τη γευτώ. Άνοιξα λίγο το στόμα και άφησα τη γλώσσα μου να χαϊδέψει  το περίγραμμα των χειλιών της. Άνοιξε πρόθυμα το στόμα της δίνοντας μου πρόσβαση. Άρχισα να εξερευνώ αργά και να απολαμβάνω την γλύκα της μέχρι που η γλώσσα μου άγγιξε την δικιά της. Ένοιωσα αμέσως τον ηλεκτρισμό όπως ένοιωσα τα χέρια της να βυθίζονται στα μαλλιά μου και να με πιέζει πιο κοντά της.

Άρχισα να χαϊδεύω τη γλώσσα της απολαμβάνοντας το κάθε άγγιγμα, την κάθε γεύση. Με σταμάτησε για να πάρει ανάσα. Αχ, Μπέλα. Πάλι σε έκανα να ξεχάσεις να αναπνέεις και χαμογέλασα περιμένοντας την επόμενή της κίνηση. Ακούω να δαγκώνει πάλι το μήλο και περίμενα το επόμενο φιλί της.

Όμως εκείνη έλυσε το μαντήλι αφήνοντάς με μπροστά σε έναν κόκκινο πειρασμό. Τα μαλλιά της έπεφταν σε απαλές μπούκλες και τα κοκκινισμένα χείλη της απαιτούσαν ένα ακόμα φιλί. Άφησα το βλέμμα μου να εξερευνήσει. Ένα κόκκινο σατέν φόρεμα την αγκάλιαζε και το ντεκολτέ σε σχήμα «V» τόνιζε το στήθος της σε κάθε ανάσα που έπαιρνε. Την ήθελα τώρα, την είχα ανάγκη. Την πλησίασα και την ικέτεψα.

«Μπέλα…», ψιθύρισα. Άσε με να σε λατρέψω κόκκινέ μου πειρασμέ.

Με πλησίασε με μάτια γεμάτα πόθο και άρχισε να με φιλάει με πάθος. Ανταποκρίνομαι με πάθος στα φιλιά της αλλά δε σταματάω εκεί. Συνεχίζω τα φιλιά μου στο πηγούνι της και στο λαιμό της γευόμενος το χυμό του μήλου που είχε κυλίσει. Ένοιωθα το σφυγμό της και το αίμα στις φλέβες της να με προκαλεί αλλά ήμουν αδιάφορος. Αυτό που ήθελα ήταν να συνεχίζω να την φιλάω και να την αγγίζω.

«Μπέλα, αγάπη μου;», είπα βράχνα.

«Χμμ…», αποκρίθηκε. Δε μπορούσα να αντέξω για πολύ ακόμα.

«Μπέλα, θα μπορούσα να λυθώ τώρα; Είναι κάπως άβολα έτσι», δε μπορούσα να περιμένω άλλο.

«Μόνο αν δε σταματήσεις αυτό που κάνεις», κατέβασε το κεφάλι και τα χείλη μου που πριν φίλαγαν το λαιμό της βρέθηκαν χιλιοστά από τα χείλη της. Τα καφέ  μάτια της ήταν απαιτητικά και δε δεχόντουσαν κανένα συμβιβασμό, δε σκόπευα να τα απογοητεύσω. Κρακ! Έκαναν οι χειροπέδες. Επιτέλους! Την αρπάζω από την μέση με το ένα χέρι και με το άλλο παίρνω το μήλο.

«Θέλεις να παίξεις τον πειρασμό της Εδέμ;» Φέρνω το μήλο κοντά στο στόμα μου.

«Μου είναι τελείως αδιάφορο σαν άρωμα, σαν γεύση, οτιδήποτε δεν περιλαμβάνει εσένα!»Αλλά σίγουρα είχα μία πολύ καλή ιδέα πώς να το χρησιμοποιήσω.

Την σφίγγω από τη μέση και την πιέζω πάνω μου κάνοντας το κεφάλι να γύρει προς τα πίσω. Σηκώνω το άλλο χέρι και λιώνω το μήλο αφήνοντας τον χυμό του να πέσει στο στόμα της, στο λαιμό της, να ποτίσει το ύφασμα του φορέματος. Τέλεια! Ακριβώς όπως ήθελα. Ένα βογκητό ξεφεύγει από τα χείλη της. Της άρεσε. Σίγουρα αυτό που θα έκανα σε λίγο θα της άρεσε ακόμα περισσότερο. Αλλά έπρεπε να συγκεντρωθώ,  έπρεπε να συνεχίσω να έχω τον έλεγχο, έπρεπε…

Το χέρι μου αφήνει ότι έχει απομείνει από το μήλο και μηχανικά ακουμπάει το απαλό της δέρμα. Ο αντίχειρας μου χαϊδεύει τα χείλη της απολαμβάνοντας τη ζεστασιά. Θα μπορούσα να χαϊδεύω το κάτω χείλος ειδικά όλη μέρα. Ένοιωσα να πιάνει το χέρι μου. Μάλλον ήθελε να σταματήσουμε. Θα πρέπει να την εκνεύρισα που την περιέλουσα με το χυμό. Περίμενα να σπρώξει το χέρι μου όμως για άλλη μια φορά με εξέπληξε. Αυτό που έκανε ήταν να σπρώξει το δείκτη μου στο στόμα της και να αρχίσει να τον γλύφει.

Ω, Θεέ μου! Καθώς με βασάνιζε ρουφώντας το και πιπιλίζοντας το ένοιωσα κάτι να σκληραίνει ιδιαίτερα. Και  με δάγκωσε. Αυτό ήταν. Την άρπαξα και την έβαλα να κάτσει πάνω στο πάγκο της κουζίνας και τύλιξα τα πόδια της γύρω από την μέση μου. Τα φιλιά μου δεν ήταν απαλά πλέον αλλά λαίμαργα και φρόντιζαν να νοιώσουν κάθε σημείο της ζεστής της επιδερμίδας. Το στόμα μου περιπλανήθηκε στο λαιμό της και κατέβαινε επικίνδυνα στην άκρη του ντεκολτέ. Τότε άκουσα ένα βογγητό της που με ενθάρρυνε να συνεχίσω και κάτι που με εμπόδιζε.

«Άκου βδέλλα ξέρω πως η Μπέλα είναι εδώ και θέλω να την δω», είπε η πιο μισητή φωνή του κόσμου.

Το σκυλί είχε έρθει και απαιτούσε από την Άλις να μπει και να δει την Μπέλα. Την Μπελά μου!

«Όχι!», ψιθύρισα με ένταση. Τώρα βρήκε να έρθει. Κοίταξα την Μπέλα. Δεν τον είχε ακούσει. Μόνο στα δικά μου αυτιά μπορούσε να φτάσει η συζήτηση που γινόταν έξω αυτή τη στιγμή. Μήπως έπρεπε να σταματήσω ή μήπως όχι;

«Έντουαρντ, σε παρακαλώ… δε νομίζεις πως πρέπει να κάνουμε λίγη εξάσκηση μέχρι τον γάμο;», με παρακάλεσε.

Είχε δίκιο. Αυτό που κάναμε δεν ήταν κακό. Απλώς απολαμβάναμε ο ένας τον άλλον σα ζευγάρι. Τώρα αν κάποιος δε μπορούσε να σεβαστεί την προσωπική μας ζωή δε φταίγαμε εμείς.

«Αυτό εσύ το λες λίγη εξάσκηση;», αποκρίθηκα ειρωνικά. Ήρθε η ώρα για να παίξουμε εγώ και εκείνη μόνο. Ξετύλιξα αργά τα πόδια της από την μέση μου και τα ακούμπησα λυγισμένα πάνω στον πάγκο. Πίστεψε πως ήθελα να σταματήσουμε και προσπάθησε να τα ξανατυλίξει γύρω μου. Ο Τζέηκομπ άκουσε πως γινόταν κάποια συζήτηση και πλησίασε περισσότερο προς το σπίτι.

«Θα τους αφήσεις ήσυχους», του είπε η Άλις. «Θέλουν να περάσουν λίγο χρόνο μαζί σαν κανονικό ζευγάρι.»

«Κανονικό ζευγάρι, ένας ζωντανός και ένα πτώμα;», αποκρίθηκε το σκυλί.

Κοιτάω την Μπέλα χαμογελώντας. «Θα με πεθάνεις, το ξέρεις;», και ξεσπάω σε γέλια.

Κοκκίνισε σαν παντζάρι. Αχ, ήταν αξιολάτρευτη όταν θύμωνε.

«Εσύ θα με πεθάνεις. Προσφέρω τον εαυτό μου σε εσένα στο πιάτο και εσύ δεν το καταδέχεσαι»

Ουπς! Αυτό δεν ήθελα να το ακούσει το σκυλί αλλά ίσως μπορούσα να το χρησιμοποιήσω υπέρ μου. Αυτό το πιάτο ήταν μόνο για μένα.

«Και όμως το καταδέχομαι αλλά δε λένε πως πρέπει να απολαμβάνεις το φαγητό σου;», άνοιξα τα πόδια της και πήγα πιο κοντά της.

«Υποθέτω πως ναι», η ανάσα της έβγαινε κοφτή. Έπρεπε να της θυμίζω να αναπνέει. Παίρνω στο αριστερό μου χέρι τον δεξί της αστράγαλο και σηκώνω το πόδι της στον αέρα και με τον αστράγαλό της κοντά στο στόμα μου της αποκρίνομαι.

«Χαίρομαι που συμφωνούμε αγάπη μου» και αρχίζω να φιλάω απαλά τον αστράγαλο, την γάμπα, το γόνατο και ακόμα πιο πάνω.

Ακούω ένα ακόμα βογγητό και τον Τζέηκομπ  να απαιτεί από την Άλις να μάθει τι συμβαίνει. Δε με άφηνε να συγκεντρωθώ. Είχε καταλάβει τι συνέβαινε αλλά ήθελε να μας σταματήσει. Θα προτιμούσα μία κόλαση από το να σταματήσω τώρα και ήθελα να ακούσει ότι ούτε η Μπέλα ήταν πρόθυμη.

«Αρκετή εξάσκηση για σήμερα;», χαμογέλασα πονηρά.

«Ποτέ! Μην τολμήσεις να σταματήσεις», σχεδόν ούρλιαξε. Ωραία. Σκύβω και φυσάω απότομα για να σηκωθεί το ύφασμα. Για μια στιγμή και η δική μου ανάσα βγήκε κοφτή βλέποντας το κόκκινο εσώρουχο.

«Λοιπόν θα συνεχίσεις ή θέλεις βοήθεια;»

«Όχι!», ήξερα πολλά άτομα που αυτή την στιγμή θα ήταν πρόθυμα να βοηθήσουν και ένα από αυτά βρισκόταν έξω από το σπίτι καβγαδίζοντας με την Άλις. Μακάρι να ήταν ο Έμμετ εδώ ακόμα και αν έπρεπε να ανεχτώ τα πειράγματά του. Τουλάχιστον θα του έσπαγε κανένα κόκκαλο και θα μπορούσα να απολαύσω την μέρα μου με την αγαπημένη μου. Εκείνη τη στιγμή η γλώσσα μου έφτασε επικίνδυνα το εσώρουχο.

«Σταμάτα ότι κάνεις με την Μπέλα τώρα, βδέλλα», ευτυχώ που δεν μπορούσε να τον ακούσει. Αφήνω το πόδι της στο πλάι.

«Η Άλις είπε πως το θέλει πίσω;»

«Να θέλει πίσω τι;», με ρώτησε με απορία.

«Αυτό» ,και άρχισα να την χαϊδεύω πάνω από το εσώρουχο.

«Δε ξέρω, δε με νοιάζει, κάνε ό,τι θέλεις», ούρλιαξε τρέμοντας.

Συνέχισα να την χαϊδεύω πάνω από το εσώρουχο. Ήταν υγρή, υγρή μόνο για μένα. Πίεσα τον δείκτη μου στο εσώρουχο για να νοιώσω πόσο. Ήταν καυτή και βογκούσε για περισσότερο. Καθώς έγερνε το κεφάλι της προς τα πίσω και έσχιζα το εσώρουχα άκουσα τον Τζάσπερ να πετάει τον Τζέηκομπ σε ένα δέντρο. Είχε γυρίσει νωρίτερα από το κυνήγι και ένα ήταν σίγουρο δε θα ανεχόταν ένας φορέας ψύλλων να μιλάει άσχημα στη σύζυγό του.

«Συνεχίστε. Αυτό θα είναι που θα τον πονέσει περισσότερο και που θα δώσει σε σας τους δυο την μεγαλύτερη ευχαρίστηση», είπε νοερά ο Τζάσπερ. «Μην ανησυχείς θα του σπάσω τα κόκκαλα, πρέπει να μάθει να σέβεται την συνθήκη και εμάς».

Ο Τζέηκομπ έγινε έξαλλος. Φαίνεται δεν του άρεσε η τροπή των πραγμάτων. Άρπαξε τον Τζάσπερ και τον πέταξε σε ένα άλλο δέντρο. Μάλλον έπρεπε να σταματήσω. Δεν μπορούσα να είμαι τόσο εγωιστής. Πήγα να απομακρύνω τα χέρια μου αλλά η Μπέλα μου τα άρπαξε.

«Μη σταματάς, σε παρακαλώ. Θέλω να σε νοιώσω μέσα μου. Κάνε με ευτυχισμένη όπως μόνο εσύ μπορείς»

Είχαν δίκιο. Αυτό που είχε σημασία ήταν μόνο εκείνη και εγώ. Χαμογέλασα και της έδωσα το πιο παθιασμένο φιλί που της είχα δώσει ποτέ. Σχεδόν καταβροχθίσαμε ο ένας τον άλλον. Το χέρι της έφερε το δικό μου προς τα στόματά μας και οι γλώσσες μας έγλυψαν τα δάχτυλά μου.

«Βάλε τα μέσα μου», με πρόσταξε.

Ο δείκτης μου άγγιξε απαλά τη ζεστή σάρκα και ούρλιαξε. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν τα ουρλιαχτά του Τζέηκομπ καθώς ο Τζάσπερ του έσπαγε το χέρι. Σταμάτησα. Μήπως είχε ακούσει τίποτα;

«Είπα μέσα μου, Έντουαρντ.» Ευτυχώς δεν είχε καταλάβει τι γινόταν έξω. Άρχισα να βυθίζω το δείκτη αργά σε μια υγρή και άκρως απολαυστική κόλαση. Η Μπέλα έτρεμε στα χέρια μου και απαιτούσε ανάμεσα σε αμέτρητα βογκητά.

«Πιο βαθιά, πιο δυνατά, πιο γρήγορα»

Υπάκουσα πρόθυμα κάθε προσταγή της . Ήθελα όμως να της δείξω πόσο με επηρέαζε, πως ένοιωθα και εγώ εκείνη την στιγμή. Το αριστερό μου χέρι κατέβασε  το παντελόνι μου ενώ το δεξί συνέχιζε μέσα της. Τα μάτια της γούρλωσαν για μια στιγμή. Δε με είχε δει άλλη φορά μόνο με το εσώρουχο και τα μάτια της είχαν κολλήσει στο εξόγκωμα του εσωρούχου.

«Ακούμπησέ με και εσύ», έπρεπε να καταλάβει τι μου έκανε η παρουσία της. Πόσο πολύ την ποθούσα εκείνη την στιγμή.

Διστακτικά με ακουμπάει και βογκάω καθώς με χαϊδεύει πάνω από το εσώρουχο. Το μποξεράκι με βασάνιζε και με έσωζε συγχρόνως αφού δεν είχα άμεση επαφή με το χέρι της. Το θέμα όμως ήταν εκείνη, όχι εγώ. Έβαλα και το μεσαίο δάχτυλο μέσα της και άρχισα να κινώ τα δύο δάχτυλα μέσα, έξω, μέσα, έξω, ανεβάζοντας τον ρυθμό. Την ένοιωθα όλο και πιο υγρή και της ψιθυρίζω στο αυτί.

«Αυτό είναι μόνο μία γεύση του τι θα γίνει στο μήνα του μέλιτος» και ακούω τον πιο υπέροχο ήχο του κόσμου, την Μπέλα μου να φτάνει για πρώτη φορά σε οργασμό ουρλιάζοντας το όνομά μου και δαγκώνω απαλά το λοβό του αυτιού της.

Τα πάντα είναι ήσυχα και μέσα και έξω. Ο Τζάσπερ έχει ακινητοποιήσει τον Τζέηκομπ και τον έχει ‘ηρεμήσει’. Βράζει μέσα του αλλά ξέρει πως δεν είναι φρόνιμο για την ώρα. Βέβαια δεν παύει να σκέφτεται τρόπους για να μου την πάρει. Η Μπέλα με χαζεύει με ένα πονηρό χαμόγελο και τότε ακούω ένα γέλιο από την Άλις που μέχρι και η Μπέλα ακούει.

«Ώστε το είδε», λέει η Μπέλα

«Είδε τι;», ρωτάω

«Τι έχω σχεδιάσει για την εξάσκηση που λέγαμε μέχρι τον γάμο»

Πηδάει από τον πάγκο χωρίς να γλιστρήσει, κάτι σπάνιο για εκείνη και πάει να βγει από την κουζίνα.

«Μπέλα μήπως δεν…», δεν ήθελα να το παρακάνουμε.

«Έντουαρντ Άντονι Μάσεν Κάλεν», λέει καθώς με τραβάει κοντά της. «Θα σε συμβούλευα να κάτσεις και να απολαύσεις ό,τι προετοιμάζει η αγαπημένη σου αρραβωνιαστικιά. Δε με θέλεις ευτυχισμένη;», λέει παρακλητικά.

«Μόνο αυτό θέλω», αποκρίνομαι αυτόματα.

«Ωραία, τότε φίλησέ με», λέει ψύχραιμα αλλά ακούω τον σφυγμό της να ανεβαίνει.

«Πολύ ευχαρίστως!»