Θα με αφήσεις να σου δείξω τον κόσμο μου;

Έντουαρντ POV

Και ήμουν πραγματικά γοητευμένος. Η Μπέλα είχε πολλές δυνατότητες. Σεξ στο κρεβάτι, σεξ στο τζακούζι, σεξ πάνω σε ένα από τα θρανία του σχολείου, σεξ στο πίσω κάθισμα του Βόλβο, ήθελα να μαγαρίσω το δώρο που είχε κάνει ο Κάρλαιλ για τα γενέθλιά μου. Άφησα τα μάτια μου να σταθούν για μια στιγμή στο στήθος της. Αν ήμουν ο Ρομπ σίγουρα τα μάτια θα είχαν σταθεί περισσότερο και θα είχα γλύψει τα χείλη μου από ανυπομονησία.

«Σας βλέπω για πρώτη φορά στη σχολείο μας δεσποινίς. Είσαστε καινούρια μαθήτρια;», έπρεπε να παίξω το ρόλο του ευγενικού ιππότη. Τον μισούσα αυτό το ρόλο αλλά για να κρατήσω τη θέση μου στην ακαδημία με κύρος και γόητρο έπρεπε να το κάνω. Περίμενα να ακούσω την απάντησή της. Φαινόταν τόσο ήσυχη και συγκρατημένη. Σίγουρα όταν θα καταλήγαμε οι τρεις μας στο κρεβάτι στο τέλος δε θα ίσχυε το παραπάνω.

«Ω, ναι. Ήρθα με τον πατέρα μου σήμερα. Άφησα τα πράγματα στο δωμάτιο και τώρα πήγαινα να δω τον κύριο … Κάλεν!! Ω, συγνώμη. Είσαι ο γιος του. Δεν το ήξερα», και δεν ήμουν ο μόνος του γιος γλυκιά μου αλλά αυτό δε χρειαζόταν να το μάθεις τώρα.

«Θα θέλατε να σας συνοδέψω στο γραφείο του πατέρα μου. Δεν είναι πολύ μακριά», της πρότεινα το χέρι μου για να το πιάσει αγκαζέ. Το πήρε διστακτικά και με κοίταξε. Μμμ, ωραίο κοκκίνισμα, αλλά σίγουρα θα προτιμήσω αυτό που θα έχει όταν θα την βάλω κάτω και…

«Έντουαρντ;» είχαμε αρχίσει να προχωράμε τις σκάλες προς το γραφείο.

«Ναι, δεσποινίς Σουάν;»

«Μπορείς να με φωνάζεις Μπέλα ξέρεις και να μου μιλάς στον ενικό», θα προτιμούσα το μωρό μου και να σου μιλάω βρώμικα αλλά έχουμε καιρό για αυτό.

«Κανένα πρόβλημα Μπέλα. Απλώς έχω μάθει από τον πατέρα μου να φέρομαι με ευγένεια σε μία κυρία», και άλλες τέτοιες μαλακίες.

Φτάσαμε στο γραφείο του Κάρλαιλ. Χτύπησα την πόρτα και αφού απάντησε άνοιξα την πόρτα στην Μπέλα.

«Προηγούνται οι κυρίες», μου χαμογέλασε και πέρασε. Στο γραφείο βρισκόταν ο διοικητής Σουάν και ο Κάρλαιλ.

«Έντουαρντ, δεν ήξερα πως είχες έρθει στη σχολή. Νόμιζα πως ήσουν με τον αδελφό σου»

«Ήρθα πριν από λίγη ώρα πατέρα. Ήθελα να δω τι κάνετε και να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη νέα σχολική χρονιά. Στο δρόμο μου βρήκα την νέα μας μαθήτρια και είπα να την φέρω. Διοικητή Σουάν η κόρη σας είναι πανέμορφη», να δω πως θα απαντήσει ο γέρος που φλερτάρω την κόρη του με τα πιο ‘ευγενή’ αισθήματα.

«Α, ωραία Έντουαρντ. Από ότι βλέπω Μπέλα γνώρισες τον γιο μου. Είναι ο πρόεδρος του σχολείου με πολλά βραβεία. Το καμάρι μου θα έλεγα», ναι Καρλάιλ συνέχισε. Πραγματικά είμαι περίεργος να δω πως θα αντιδράσεις όταν μάθεις πως όλα αυτά ήταν ψέματα. Πλησίασε την Μπέλα και την κοίταξε με νοσταλγία σχεδόν.

«Δε το πιστεύω πόσο μεγάλωσες. Σε θυμόμουν 5 χρονών που σε είχε φέρει ο πατέρας σου στο Φορκς. Να υποθέσω δε με θυμάσαι», η Μπέλα κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Τον κοιτούσε με θαυμασμό. Όλοι κοιτούσαν με θαυμασμό τον Καρλάιλ. Ψηλός, με γαλανά μάτια, λίγο παραπάνω από 35. Ακόμα αρκετές από τις μαθήτριες από το σχολείο είχαν θελήσει να τον ρίξουν στο κρεβάτι

Δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. Πόσο θα ήθελα να είχα κανένα βίντεο με τον ευγενή ‘πατέρα’ να πηδάει μία κοπέλα που θα μπορούσε να είναι κόρη του και να το δει η Έσμε ή αλλιώς η τσούλα όπως τη φωνάζαμε εγώ και ο Ρομπ όταν ήμασταν μόνοι. Αλλά όχι. Ο Κάρλαιλ την λάτρευε πιο πολύ και από μας. Δεν είχε κοιτάξει ποτέ τη μάνα μου όπως κοίταζε εκείνη και τον μισούσα για αυτό.

Πρόσεξα πως ο διοικητής με κοιτούσε έντονα. Ουπς, ξέχασα πως έχω ρεσιτάλ απόψε.

«Πατέρα, αφού η Μπέλα είναι οικογενειακή φίλη θα ήθελα να αναλάβω προσωπικά την ξενάγησή της στο σχολείο και να την βοηθήσω να προσαρμοστεί στο πρόγραμμα εδώ πέρα», στράφηκα στην Μπέλα.

«Έχουμε τρομερές λέσχες στην ακαδημία ξέρεις, οτιδήποτε φανταστείς»

«Ακόμα και για βιβλία;», ρώτησε χιουμοριστικά. Για το Κάμα Σούτρα προτιμώ όπως ο αδελφός μου το οπτικοακουστικό υλικό.

«Βιβλία, μουσική, ζωγραφική. Έχεις κάνει ποτέ ιππασία;», έγνεψε αρνητικά. «Είμαι σίγουρος πως θα την λατρέψεις», θα κάνουμε πολύ εξάσκηση στο να καβαλάς…

«Ο Έντουαρντ είναι μέλος σχεδόν σε όλες τις λέσχες. Δε ξέρω πως τα καταφέρνει και είναι τόσο καλός σε όλα», ίσως επειδή εγώ είμαι καλός στα περισσότερα και σε ότι δεν είμαι αφήνω τον Ρομπ να αναλάβει δράση;

«Αλήθεια πως τα καταφέρνεις;», ρώτησε ο διοικητής.

«Με επιμονή και σκληρή δουλειά κύριε Σουάν», του χαμογέλασα. «Έχω ως παράδειγμα τον πατέρα μου», παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο διοικητής με κοίταξε έντονα. Ήξερε για τον δίδυμο αδελφό μου και μάλιστα τον είχε συλλάβει δύο φορές. Τη μια φορά επειδή οδηγούσε μεθυσμένος και τη δεύτερη λόγω ταχύτητας. Αυτό νόμιζε βέβαια. Εγώ ήμουν αυτός που είχε αδυναμία στο να τρέχει αλλά αυτό δε το λέμε στο διοικητή Σουάν.

Θυμάμαι τον Ρομπ που έπρεπε να παίξει το ρόλο του καλού παιδιού μέχρι να βγω έξω. Δε ξέρω ποιος είχε εκνευριστεί περισσότερο εκείνη τη φορά. Εγώ που πέρασα όλο το απόγευμα στο κρατητήριο ή εκείνος που έπρεπε να παίξει το ρόλο του καλού παιδιού και να κάτσει για το καθιερωμένο δείπνο με την Έσμε λέγοντάς της κοπλιμέντα.

Ίσως από τότε είχαμε βάλει στόχο το διοικητή. Να του την φέρουμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Και η ευκαιρία ήρθε ως μάννα εξ ουρανού. Η γλυκιά του αθώα κόρη θα γινόταν η κορυφή στο τρίγωνό μας. Θα την διαφθείραμε και έτσι όπως την έβλεπα κάτι μου έλεγε πως θα την κρατούσαμε στο τέλος και δε θα την ξεφορτωνόμασταν όπως τη Τζέσικα.

Μπλιαχ, τόσο πρόθυμη και τόσο άχρηστη στο κρεβάτι. Ούτε μία πίπα δε μπορούσε να πάρει η ηλίθια αλλά μας είχε λατρέψει. Βέβαια τι κρίμα που ήταν τώρα κλεισμένη στο ψυχιατρείο για απόπειρα αυτοκτονίας. Η Έσμε είχε σοκαριστεί με ότι είχε συμβεί στην ανιψιά της. Αχ, η εκδίκηση είναι γλυκιά.

«Πατέρα έχετε έτοιμο το πρόγραμμα της Μπέλα για να της κάνω την ξενάγηση; Είμαι σίγουρος πως θα έχετε πολλά πράγματα να κάνετε», μου χαμογέλασε.

«Ναι, αγόρι μου. Μπέλα κορίτσι μου αυτό είναι το πρόγραμμά σου», της έδωσε το χαρτί. Ήλπιζα πως θα ήμασταν στα περισσότερα μαθήματα μαζί. Περισσότερες ευκαιρίες για να χρησιμοποιήσω τη γοητεία μου και να την κάνω να με ερωτευτεί. Εγώ είχα αδυναμία στην αποπλάνηση και ο Ρομπ στο σεξ. Δε λέω και εγώ έχω αδυναμία. Αλλά δεν έχει μεγαλύτερη γοητεία όλη η προετοιμασία μέχρι το θήραμα να πέσει στα χέρια σου;

«Βέβαια είναι κρίμα που δε θα είσαι το Σαβ/κο στην ακαδημία αλλά καταλαβαίνω πως θα θέλεις να δεις τον πατέρα σου», γαμώτο! Αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να ανεχτώ περισσότερο τον μπάτσο για να την ρίξω στο κρεβάτι. Θα το έπαιρνα ως πρόσκληση. Ο Ρομπ θα πέθαινε στα γέλια με την ιδέα πως θα έμπαινε σαν το ‘καλό’ παιδί στο σπίτι του Τσάρλι και εκείνος δε θα είχε ιδέα πως θα ήταν το παιδί που είχε συλλάβει.

«Είμαι σίγουρος πατέρα πως δε θα ήταν σωστό να κρατάμε μακριά την Μπέλα από τον πατέρα της. Πότε θα έχει την ευκαιρία να τον δει;»

«Ο γιος μου, πάντοτε διπλωμάτης και με τη σωστή φράση αμέσως», απάντησε εκείνος.

«Ευχαριστώ πατέρα», μπορούμε να τελειώνουμε γιατί έχω σκυλοβαρεθεί; Είδα τον διοικητή να πλησιάζει την Μπέλα.

«Λοιπόν Μπέλα κορίτσι μου θα ήθελα να μιλήσω λίγο με τον Κάρλαιλ. Ελπίζω να σου αρέσει η ακαδημία. Τι λέω έχει μία τεράστια βιβλιοθήκη, πώς να μη σου αρέσει; Αν υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα θέλω να έρθεις κατευθείαν στον Κάρλαιλ. Εντάξει;»

«Εντάξει μπαμπά», και τον αγκάλιασε. Τι συγκινητική οικογενειακή σκηνή. Τα χαρτομάντιλα τώρα.

«Θα σε δω το Σαβ/κο», και την άφησε. Πλησίασα τη Μπέλα και πρότεινα το χέρι μου για αγκαζέ πάλι.

«Δεσποινίς μου είσαστε έτοιμη για την ξενάγησή σας»

«Ναι, Έντουαρντ», μου χαμογέλασε και πήρε το χέρι μου. Είχε ωραίο χαμόγελο. Δεν ήταν ψεύτικο. Ήταν γλυκό και αληθινό παρόλο που ήξερε πως είχα χρησιμοποιήσει τον πληθυντικό ευγενείας ως αστείο.

Της άνοιξα την πόρτα και άρχισα την ξενάγηση στο σχολείο, στο βασίλειο το δικό μου και του Ρομπ όποτε είχε όρεξη να έρθει παριστάνοντας εμένα.

Της έδειξα τις αίθουσες με τα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας. Σίγουρα εντυπωσιάστηκε. Αλλά λάτρεψε τη βιβλιοθήκη. Την είδα να χαϊδεύει απαλά τα εξώφυλλα και να αναστενάζει μυρίζοντας την γνώριμη μυρωδιά του χαρτιού. Μήπως ήταν διεστραμμένο που με έφτιαχνε που την έβλεπα να συμπεριφέρεται έτσι με τα βιβλία.

Την είδα να κόβεται με το χαρτί και να βάζει αυτόματα το δάχτυλο στο στόμα για να ρουφήξει το αίμα. Διέγραψε το τελευταίο σχόλιο. Μπέλα + βιβλία = πρόβλημα για τον Εντουάρντο. Κάτω αγόρι.

Την τράβηξα λίγο γρήγορα από τη βιβλιοθήκη γιατί δεν ήξερα άμα θα μπορούσα να συγκρατηθώ και δεν ήθελα να την κολλήσω από την πρώτη μέρα στα ράφια. Αυτά ούτε ο Ρομπ δε τα έκανε. Της έδειξα την αίθουσα ζωγραφικής και φτάσαμε στην αγαπημένη αίθουσα εμένα και του αδελφού μου. Στην αίθουσα μουσικής.

Ο Ρομπ ήταν τέλειος στη κιθάρα και εγώ στο πιάνο. Βέβαια σήμερα θα έκανα το πρώτο βήμα για την αποπλάνηση του γλυκού μας κοριτσιού. Δεν ήξερα άμα θα άντεχα μήνες χωρίς σεξ και τώρα που την είχα βάλει στο μάτι δεν ήθελα να πηδήξω παρά μόνο εκείνη.

«Έντουαρντ, δε νομίζω πως με ενδιαφέρει η λέσχη μουσικής. Φοβάμαι πως θα καταστρέψω κανένα από τα όργανα», μόνο το δικό μου από την αναμονή κοπελιά.

«Έλα Μπέλα, σε παρακαλώ; Η μουσική είναι ο πιο όμορφος έκφρασης άσε με να σου δείξω. Είμαι σίγουρος πως θα σου αρέσει», και αυτό το πίστευα. Η μουσική ήταν θεραπεία. Όποτε είχα νεύρα ή ήμουν στις μαύρες μου το πιάνο δεν με είχε απογοητεύσει ποτέ.

«Δε θέλω να μάθω πιάνο ή βιολί»

«Ποιος είπε πως θα σου δείξω κάτι τέτοιο. Κάτσε σε παρακαλώ», την χαμογέλασα στραβά και ήταν κάτω από τον έλεγχό μου. Ωραία. Έφερα το μουσικό όργανο που ταίριαζε για την αρχή της αποπλάνησής μου.

«Κόντρα μπάσο; Αστειεύεσαι. Αυτό το πράγμα είναι τεράστιο»

«Δε χρειάζεται να το κουβαλάς μόνο να το παίξεις. Άνοιξε τα πόδια σου», με κοίταξε σα χάνος για λίγο. «Το κόντρα μπάσο μπαίνει ξέρεις ανάμεσα από τα πόδια», τα άνοιξε λίγο και της έδωσα το όργανο. Το κράτησε σφιχτά και πήρε το δοξάρι.

«Και τώρα τι κάνω; Πήγε να δοκιμάσει λίγο αλλά τα γρατσουνίσματα θα τρόμαζαν και το ροντβάιλερ του Ρομπ»

«Άσε με να σου δείξω», έκατσα από πίσω της και κόλλησα ελαφρώς το σώμα μου πάνω της. Άκουσα την ανάσα της να κόβεται. Πίεσα το κόντρα μπάσο περισσότερο πάνω της και αυτό έκανε τα πόδια της να ανοίξουν περισσότερο.

«Χαλάρωσε τώρα», της ψιθύρισα. «Πιάσε το δοξάρι σταθερά, χωρίς να το σφίγγεις πολύ», είχε κλείσει τα μάτια της και έκανε ότι της είπα μηχανικά. Πήρα τα χέρια της στα δικά μου. Το δεξί έπιασε απαλά τον καρπό της και τα δάχτυλά μου ακουμπούσαν σταθερά πάνω από τα δικά της.

«Έτοιμη;», ψιθύρισα.

«Ναι», μουρμούρισε εκείνη. Χαμογέλασα και άρχισα να παίζω απαλά το αγαπημένο μου κομμάτι από την ταινία Cruel Intentions. Μμμ, πήρα μια βαθιά ανάσα. Μύριζε υπέροχα φράουλα και φρέζια; Όπως η μητέρα μου.

Αν έπαιζα εγώ θα είχα σταματήσει εκείνη τη στιγμή με αυτό που συνειδητοποίησα αλλά η Μπέλα είχε το δοξάρι και συνέχισε να παίζει επαναλαμβάνοντας τις κινήσεις που είχα κάνει πιο πριν. Μουρμούριζε την μελωδία και απολάμβανα τον ήχο και τη ζέστη από το σώμα της πάνω μου. Ακούμπησε το κεφάλι της χαλαρά πίσω στο στέρνο μου και συνέχισε για λίγα ακόμα λεπτά.

«Έντουαρντ, έχεις δίκιο. Είναι υπέροχο», τα μάτια της στράφηκαν για να με κοιτάξουν. Μάτια σοκολατί γλυκά που είχαν σκοτεινιάσει τώρα. «Ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ πως το να παίζεις, να εκφράζεσαι με την μουσική θα μπορούσε να είναι τόσο υπέροχο. Σ’ ευχαριστώ» Εκείνη τη στιγμή ήθελα να την φιλήσω. Απλώς να την φιλήσω. Πως γίνεται αυτό;

Δε ξέρω πως την κοίταζα αλλά την είδα πάλι να κοκκινίζει απαλά. Τα μάτια της έπεσαν στα χείλη μου και ξαναγύρισαν να κοιτάξουν τα δικά μου μάτια. Τα χείλη της πλησίασαν αργά και κάλυψα την απόσταση χωρίς κανένα δισταγμό. Το φιλί ήταν αθώο αλλά οι σκέψεις μου δεν ήταν καθόλου αθώες. Την φαντάστηκα να φοράει φόρεμα και να παίζει το κόντρα μπάσο. Ένα φόρεμα που θα τόνιζε το σώμα της σε όλα τα σωστά σημεία.

«Μπέλα…»

«Συγνώμη. Δε ξέρω τι με έπιασε Έντουαρντ», την ένιωσα να μετακινείται και να σηκώνεται από το κάθισμα. «Είμαι σίγουρη πως η κοπέλα σου θα θυμώσει με αυτό που συνέβη» Η κοπέλα μου; Τι στο διάολο λέει;

«Ποια κοπέλα μου;»

«Εε, δεν έχεις κοπέλα;»

«Πως σου ήρθε αυτό Μπέλα;»

«Υπέθεσα πως κάποιος σαν εσένα θα έχει σχέση», χαμογέλασα.

«Όχι, δεν έχω Μπέλα. Δεν έτυχε αλλά με ενδιαφέρει ένα άτομο αρκετά. Πρέπει να το παραδεχτώ»

«Θα είναι πολύ τυχερή», μουρμούρισε. Α, χαζό μου ελαφάκι. Έγλειψα τα χείλη μου ασυναίσθητα. Ψυχραιμία Έντουαρντ. Πρέπει να παίξεις το ρόλο σου.

«Θα πρέπει να πω πως εγώ θα είμαι ο τυχερός αν θα με αφήσει να την πλησιάσω και την ξεναγήσω στον κόσμο μου», ήμουν σίγουρος πλέον ότι την ήθελα. Κάλυψα την απόσταση που είχε δημιουργήσει και της έπιασα το χέρι.

«Μπέλα θα με αφήσεις να σου δείξω τον κόσμο μου;»