16. Εφιάλτης

Μπέλα POV

Γίνεται ποτέ ένας εφιάλτης να είναι έτσι; Ήμουν στο διάδρομο ενός σπιτιού και ήξερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Τα πάντα είχαν κάτι θολό. Λες και υπήρχε ομίχλη στο χώρο. Διόρθωση υπήρχε ομίχλη στο χώρο.

Το Que Sera sera ένα αγαπημένο τραγούδι που λάτρευα να ακούω μικρή με τη μαμά της Doris Day ακουγόταν από μακριά από μία εκδοχή που με έκανε να ανατριχιάζω και να φοβάμαι για αυτό που θα συνέβαινε.

When I was just a little girl

I asked my mother what will I be

Will I be pretty

Will I be rich

Here's what she said to me

Ήταν όνειρο. Έτσι δεν ήταν; Ή μήπως όχι; Προχώρησα στο σαλόνι. Δεν ήξερα που βρισκόμουν. Τα πάντα είχαν κάτι οικείο όχι ακριβώς κάτι που είχα ξαναδεί. Κάτι που είχα ονειρευτεί.

Δε μπορούσα να δω καθαρά τις λεπτομέρειες των πραγμάτων. Ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις και τα σχήματα φαίνονταν να αλλάζουν πίσω από την ομίχλη. Έπρεπε να προχωρήσω, αλλά να πάω που; Δεν ήξερα που βρισκόμουν. Έπρεπε να προχωρήσω όμως ότι και αν ήταν να συμβεί. Άρχισα να προχωράω προσεκτικά στις σκάλες χωρίς όμως να μπορώ να δω τους πίνακες που ήταν κρεμασμένοι εκεί.

Que sera sera

Whatever will be will be

The future's not ours to see

Que sera sera

Έφτασα στην κορυφή της σκάλας και άρχισα να προχωράω. Σε ένα τραπέζι που ήταν στο τοίχο υπήρχαν ακουμπισμένα διάφορα σχολικά βραβεία αλλά το όνομα του παιδιού που τα είχε νικήσει δεν φαινόταν. Ενστικτωδώς ακούμπησα το χέρι στη κοιλιά μου. Ήταν επίπεδη όπως ‘πάντα’; Κοίταξα το πάτωμα και είδα παιδικές ζωγραφιές σκορπισμένες πάνω στο ξύλο. Οι εικόνες έπρεπε να είχαν ζωγραφιστεί από τα κλασικά κραγιόνια που έχουν τα παιδιά στο δημοτικό και στο νηπιαγωγείο.

When I was just a child in school

I asked my teacher what should I try

Should I paint pictures

Should I sing songs

This was her wise reply

Que sera sera

Whatever will be will be

The future's not ours to see

Que sera sera

Πήρα τα χαρτιά στα χέρια μου για να δω καλύτερα τις εικόνες και ένας αέρας τα πήρε από τα δάχτυλά μου. Έπρεπε να τα πάρω πίσω οπωσδήποτε σκέφτηκα και άρχισα να τα ακολουθώ καθώς πετούσαν στον αέρα. Δεν έπρεπε να τα χάσω. Δεν έπρεπε να τον χάσω.

Όμως η ομίχλη ήταν ο εχθρός μου και με κορόιδευε. Τα χαρτιά πετούσαν στον αέρα πιο ψηλά από μένα και έμοιαζε λες και είχαν στήσει έναν τρελό χορό με εμένα στο κέντρο. Προσπαθούσα να τα πιάσω όπως μπορούσα αλλά δεν τα έφτανα. Πηδούσα όταν νόμιζα πως ένα ήταν αρκετά κοντά αλλά τη τελευταία στιγμή ξέφευγε από τα χέρια μου. Με είχε πιάσει απελπισία και έκλαιγα από τρόμο. Δεν ήταν απλά χαρτιά. Δεν ήταν απλές παιδικές ζωγραφιές ήταν οι δικές του ζωγραφιές. Για αυτό ήταν τόσο σημαντικές.

Ποιανού; Μία φωνή μέσα μου ρώτησε.

Ξέρεις ποιανού, απάντησα.

Όχι. Ποιανού; Ξαναρώτησε η φωνή.

Δεν έκατσα να της απαντήσω τα χαρτιά χάνονταν μέσα στην ομίχλη. Τα κατάπινε ο καπνός για να μου δείξει πως δεν υπήρχαν πλέον, δε θα υπάρξουν ποτέ. Ένας λυγμός μου ξέφυγε. Άρχισα να κυνηγάω τις παιδικές ζωγραφιές με μανία σχεδόν. Το κυνηγητό μου με οδήγησε σε ένα δωμάτιο με μία μισάνοιχτη πόρτα από την οποία πέρασε η τελευταία ζωγραφιά καθώς πετούσε στον αέρα. Όχι Θεέ μου. Όχι! Μπήκα με φόβο μέσα με βήματα αργά νιώθοντας πως πλησίαζα στο χειρότερο μέρος του εφιάλτη μου.

When I grew up and fell in love

I asked my sweetheart what lies ahead

Will there be rainbows day after day

Here's what my sweetheart said

Το δωμάτιο ήταν ελάχιστα φωτισμένο αλλά φαινόταν πως ήταν βαμμένο σε απαλές μπλε αποχρώσεις. Μικρά παιχνίδια ήταν σκορπισμένα στο πάτωμα αλλά η ομίχλη είχε αρχίσει να τα καταπίνει. Είδα πάνω από τη κούνια του γιου μου την τελευταία ζωγραφιά να χάνεται μέσα στην ομίχλη. Όχι! Δε θέλω να χαθεί το μωρό μου! Και έτρεξα στη κούνια για να τον πιάσω πριν τον καταπιεί το σκοτάδι. Στάθηκα πάνω στη κούνια αλλά ήταν άδεια.

Que sera sera

Whatever will be will be

The future's not ours to see

Que sera sera

Το μωρό μου. Το μωράκι μου! Έπεσα στο πάτωμα και άρχισα να κλαίω. Η τελευταία ζωγραφιά διαλυόταν από την ομίχλη. Δεν είχα προλάβει να την προσέξω καλά καθώς την κυνηγούσα για να την πιάσω. Δεν είχε όμως νόημα πλέον. Ο γιος μου δεν υπήρχε. Της έριξα μία τελευταία ματιά καθώς βυθιζόμουν στο σκοτάδι. Είχε προσπαθήσει να ζωγραφίσει τον ίδιο αλλά η ζωγραφιά δεν ήταν τελειωμένη. Είχε φτιάξει το προσωπάκι του όλα σχεδόν, τη μυτούλα και το στοματάκι του όμως όχι τα μαλλιά του.

Que sera sera

What will be, will be

Que sera sera...

Κοίταξα για μια τελευταία φορά τα μάτια του γιού μου στη ζωγραφιά που εξαφανιζόταν. Τα υπέροχα πράσινα ματάκια του που λάτρευα ή θα λάτρευα αν τον είχα αποκτήσει.